Viðkvæmt blóm

Ég er viðkvæmt blóm, alltaf ef ég verð spennt opnast gömlu sárin og verða flakandi, ó ó ó, aumingja ég, hver ætlar að gefa mér te eða byggja handa mér klaustur, gefa mér komment kannski en ónei, ég er viðkvæmt blóm, ég er með svo sterkar tilfinningar, ég held að guði hafi gefið mér þær tilað skrifa úr þeim en ekki bera þær um allt, ég er bara svo sein að fatta, ég er kærleikskrútt, blóm og gíraffi, svo segið eitthvað fallegt við mig, ég er að byggja klaustur í rólegheitunum, vantar bara elskhuga. Ég er svo sæt, ég ætti ekki að hafa neinar áhyggjur. Mig vantar bara einhvern, kærasta tildæmis eða elskhuga tilað færa mér sykrað te og prenta út fyrir mig. Svo gæti ég líka skynjað nálægð hans.

*