Barnabörnin

Barnabörnin, ömmutvíburastelpurnar mínar, eru búnar að rústa lífi mínu, það stendur ekki steinn yfir steini, og það á einum degi.

Það getur þó hugsast að líf mitt hafi verið rúst, og þær hafi komið því aftur á réttan kjöl.


Maður veit ekki alltaf hvað snýr upp og niður.

*

En þetta er einsog í þráhyggjunni, í þráhyggjunni er allt á sínum stað og það má ekki hreyfa neitt einsog á Þjóðminjasafninu. Þráhyggjan kemur af því eitthvað er bælt. Trúið þið á bælinguna. Mátt bælingarinnar. Það er sem er bælt leitar út. Já já. En það getur semsagt verið að líf mitt hafi verið ein þráhyggja, - eitthvað hafi verið bælt semsagt - og nú hafi ömmubörnin rústað því, rústað þráhyggjunni, lífi mínu, þarsem allt var á sínum stað.

En það eru komin blóm í öll glös í húsinu, baldursbrár sem þær hafa tínt.