Meðvirkni er ævintýraheimur

Ég er Mjallhvít og dvergarnir eru skapgerðarbrestir mínir, ótti, gremja, sjálfsvorkun, sýndarmennska, kvíði, stjórnsemi, píslarvætti, - ég er alltaf að hugsa um þá og senda þá uppí námurnar að grafa út meiri kvíða, ótta, og svo framvegis. En ég er ógeðslega pirruð útí þessa dverga þótt ég sýnist vera næs og ég er að bíða eftir frelsun, björgun, prinsinum, sem gæti verið
1. karlmaður
2. lottóvinningur
3. stöðuhækkun
4. bara eitthvað stórkostlegt.

Og auðvitað er þetta allt foreldrum mínum að kenna því komu mér í þessa aðstöðu.

ÞAÐ MÁ EKKERT TRUFLA ÞENNAN ÆVINTÝRAHEIM.

Ef einhver bankar uppá felli ég hann inní ævintýraheiminn.

Getur verið að nornin sé að reyna fá mig tilað sjá að hlutirnir eru ekki í lagi?

En ég held áfram að vera svo fáranlega góð.

Nornin nottla fær mig tilað sofna, eplið hrekkur ofaní mig, hún kann ekki alveg á þetta en hún er að reyna en það þýðir ekki neitt, ég breyti henni í norn en í rauninni er þetta kannski vinkona mín.

ÆVINTÝRAHEIMURINN ER SKOTHELDUR.

MEÐVIRKNI ER ÆVINTÝRAHEIMUR.