Leyndarmál

Ég sef svona tíu og tólf tíma á dag og drekka tíu lítra af vökva þangað til gúlpar í maganum á mér. Er þetta þunglyndi eða eitthvað sem maður ætti ekki að segja frá.

Ég er búin að gera helminginn af heiminum að læknum, og hinn helminginn að hjúkrunarkonum, eini sjúklingurinn er ég sem heimurinn snýst í kringum um. Æ æ æ, aumingja Elísabet.

*

Ég gleymi hinu góða sem ég geri, einsog í gær lét ég FIMM ÁRA GAMLAN DRAUM RÆTAST og fór uppá Suðurlandsbraut 16 alla leið í Rafha umboðið og keypti síu í viftuna fyrir eldavélina. Og maðurinn setti það í fyrir mig því ég breytti honum í lækni á staðnum.

Og hér kemur viðtal úr sjúkraskýrslum Elísabetar: Staðsetning: Elísabetarspítali. Elísabet liggur undir sæng í hvítum rúmfötum og bifast ekki. Hjúkrunarkona kemur inn.

H: Ætlarðu ekki á fætur.

E: Ég er veik.

H: Hvað er að þér?

E: Láru vinkonu minni er illt í bakinu.

H: Láru vinkonu þinni?

E: Já, ég finn svo til með henni. Ég er að drepast.

*

Næsta dag kemur hjúkrunarkonan inn:

H: Jæja, á fætur.

E: Ég er helsjúk.

H: Hvað er það núna.

E: Hann elskar mig ekki.

H: Hefurðu talað við hann.

E: Nei, ég bara veit það.

*