Fór á stóra fundinn

Fór útí fótbolta á föstudaginn langa

Tvær pöddur

Einu sinni var stelpa sem var lokuð inní búri. Hún vissi ekki hvað hún hét en svo fékk hún miða sem á stóð, þú ert padda, stelpan var mjög ánægð að vita hver hún var en var soldið einmana. Svo labbaði önnur padda framhjá, svokölluð hann-padda, viltu vera hjá mér í búrinu, spurði paddan. Nei, ég verð fyrir utan, svaraði hann-paddan en stundum kem ég inní búrið að ríða þér, þá verður þú að vera í korseletti.Þá skutu rauð pödduaugun hennar gneistum svo hann-paddan datt dauð niður.

Ég elska mig og ég er ómissandi

Eitt mesta kraftaverk sem ég hef orðið fyrir, er nú að eiga sér stað, spurning hvort það komist á Topp Tíu Kraftaverkalistann

Skilnaður

Að skilja við sjálfan sig, skilja við þetta leiðinlega í sjálfum sér, fara mála blóm í öllum regnbogans litum.

Ég verð ekki skotin í skrímslum

ég er eitthvað svo viðkvæm fyrir lífinu, merkilegt sem vinkona mín sagði í gær, við verðum ekki skotnar í skrímslum, við verðum skotnar í því góða í þeim.

Ég er eitthvað svo viðkvæm fyrir lífinu

Lífið er dásamlegt, dásamlegt og ég er komin í kjól

Glerskápur

það væri gaman að eiga glerskáp undir öll blöðin mín, eða fallegan skjalaskáp eða sápu.

Les einhver þetta blogg?

Nálaraugað

Saumaði vasa á sloppinn, og festi tölu á gráa jakkann, ég sagði AMMA hjálp þegar ég var að reyna þræða nálina.

Refsingin

Ella Stína spurði nornina: Hvað hef ég gert? Þú fæddist, sagði nornin. Þá ætla ég að fæðast aftur, sagði Ella Stína. Þá verður þú kæfð í fæðingu.

Tilmæli nornarinnar

Það kom einu sinni norn í heimsókn til Ellu Stínu, hún sagði eftirtalið: Þú mátt ekki borða, ekki snitsel eða þorsk, kannski eina og eina pulsu einstaka sinnum en það er ógeðslegt, svo máttu ekki mála ganginn bleikan, það er yfir strikið, og ekki vera glöð, heyrirðu það, og allsekki dansa, og þvísíður fara í sund, vertu bara heima að telja hárin á höfði þínu og skamma þig fyrir allt sem ég hef sagt.

Æðislegt að vera skilin

er pínu einmana, smá hvín í vindinum, kveikti á kertum, vann í leikritum, einkaritari hjá sjálfri mér, fattaði þegar ég fór að ganga í bæinn hvað þetta er gleðilegt að vera skilin, alveg æðislegt.

ég elska guð

Ég er búin að skilja alkóhólismann, kannski hef ég aldrei skilið hann áður, en alkóhólisminn, sjúkdómurinn vill hafa mig neikvæða, reiða, sorgmædda, óttaslegna, bitra, meinfýsna, hefnigjarna, og býr til allskonar aðstæður tilað kalla þetta fram, já að ógleymdri skömminni, sektarkenndinni, minnimáttarkenndinni, hann vill hafa mig svona, OG ÉG VEL ÞETTA, ÞETTA ER MINN VILJI, og eina sem getur bjargað mér er æðrimáttur, eitthvað sterkari en ég sem kemur til skjalanna, æðri máttur, góðvild, mörk, ást, kærleikur, umburðarlyndi, skilningur, víðsýni, og gleðin, GLEÐIN, GLEÐIN,.......... og æðri máttur er í fólki, guð starfar í gegnum fólk, guð er hérna við borðið.

Er ást? Þögn. Ég fyrir mitt leyti segi já, það er ást. (Þorvaldur Þorsteinsson)

Það hvín og sólin skín

Fór á fyrirlestur í Háskólanum, AÐALBYGGINGUNNI

Kaffiuppáhelling og uppvask

Smá af lífinu

Búin að mála ganginn bleikan, alveg guðdómlegt, og stiginn túrísblár, gefur Karabíska stemmningu þegar komið er inní húsið, búin að dansa og dansa, yndislegt. Valli frændi hringdi og sólin er úti, fermingarveisla og verð að fara í bað, Hólmsteinn kom með fína hugmynd í sambandi við Mundu töfrana. Á ég skreppa austur. Eða vestur. Hvar er ferðataskan mín. Og lífið er dásamlegt. Og tvíburarnir komu í læri í gær með konum sínum og börnum, undursamlegt, Embla málaði tvær stórkostlegar myndir og Lillý Elísabet staflaði glösunum.

Eitthvað lifandi

Þessi jarðarför var eitthvað lifandi, jarðarförin hans Þorvaldar, líka allir gestirnir og allt, það var eitthvað lifandi, já það var einsog hann, hann var svo lifandi, og svo var hann alltaf að snúa öllu á hvolf.

Jarðarför Þorvaldar

Fór fram í dag í Hallgrímskirkju, enn absúrd þegar ég skrifa þetta, í lokin þegar kistan var borin út og sett á mold á hana fannst mér alltíeinu að við værum stödd í innsetningu eftir Þorvald Þorsteinsson og þegar allir gestirnir voru í biðröð í erfidrykkjunni og við vorum að velta því fyrir okkur hvað væri að gerast stakk ég uppá því að það væri ljósmyndari að taka myndir af hverjum og einum og svo opnaði Þorvaldur sýningu:Gestir í jarðarför minni. Það stafaði svo mikilli hlýju frá Þorvaldi, hann var alltaf að hlusta og hlusta og hlusta einsog maður væri að segja eitthvað merkilegt og hann væri þáttakandi og hann var að hlusta og svo hló hann og sneri sér í hring og hló og augun tindruðu og hann hreyfði sig svo mikið og hló og hlustaði og sagði eitthvað fallegt einsog þegar hann sagði að bloggið á þessu Heimsveldi væri einsog Chaplinmynd. Og ástin hans og Helenu var ein sú fallegasta, þau voru alltaf kát og einu sinni komu þau fljúgandi upp tröppurnar þegar kærastinn hafði yfirgefið mig og vildi ekki taka þátt í því að ég hafði slasað mig, og mér fannst heimurinn svo tómur og einskis virði, þá voru þau nýbúin að gifta sig, og ég sagði þetta hefði verið fyrsta rifrildið okkar, til hamingju sögðu Helena og Þorvaldur, til hamingju.

123

Það voru tölurnar 123 í myndavélardraumnum.

Veitingahús í Grikklandi

Dreymdi Jökul og fleira fólk, vorum úti að borða í Grikklandi, og það var líka fleira fólk í Snákadraumnum.

Myndavélin

Dreymdi Óskar gaf mér myndavél, silfurlitaða og þunna soldið einsog einnota en ég var voða glöð í draumnum.

Snákasafnið

Dreymdi ég byggi í þremur samliggjandid herbergjum hátt uppi, í blokk kannski og soldið einsog í New York, það voru alltaf að birtast snákar í hrúgu, sumir stórir, aðrir minni, allskonar á litir en ógnvekjandi, þeir skriðu ekki en lágu í hrúgunni, svo kom Óskar og ég sagði honum frá hrúgunni en þá voru þeir horfnir.

Reðursafnið og guð

Fór á Reðursafnið í dag í fyrsta sinn, það var ekki hægt að borga með korti en Safnvörðurinn benti mér á að taka út pening í Hraðbanka á Hlemmi. Hraðbankinn gerði sér lítið fyrir og gleypti kortið en slíkt hafði ekki hent mig áður, ég lét loka því en fór aftur á Reðursafnið og skammaði manninn fyrir að nú væri það honum að kenna að kortið mitt hefði tapast og guð vildi ekki að ég skoðaði Reðursafnið. Safnvörðurinn sagðist halda að Guð hefði lítið með það að gera og bauð mér að skoða safnið ókeypis, ég gaf honum Bænabók í staðinn sem hann var hæstánægður með, ég fór inn á safnið og skoðaði öll þessi typpi af ýmsum stærðum og gerðum, loks var mér farið að finnast að typpið væri guð, einmana guð og tjáði þá skoðun mína við Safnvörðinn og hann tók því ekki fjarri.

númer eitt

Mér er uppálagt að skrifa einn status á dag sem sýnir hvað ég elka mig mikið og hér kemur sá fyrsti. Ég fór í úlpuna og rauðu skóna sem ég er búin að eiga í fimm ár og komið gat á þá og fór útí kuldann og ég man ekki hvort ég hugsaði það á leiðinni útí Nóatún eða á leiðinni heim að þetta væri bara lítill skilnaður en ég keypti klósettpappír átta rúllur, undanrennu, sólkjarnarúgbrauð, himalayasafa lífrænan, eina appelsína, tvær sítrónur, rauða papriku, gingeralflösku á 325 krónur, og kaffipoka frá kaffitár heitir morgundögg, það var ískuldi og ég setti þetta allt í poka og það voru næstum engir bílar að keyra, og enginn að njósna um mig.

Annar mars... breyting

Hann flutti inn annan mars en gat ekki flutt inn ímeilið sitt núna annan mars.

Grét og hóstaði

Hann grét og hóstaði á nóttunni uppí rúmi hjá mér þegar enginns sá eða heyrði til, en aftók með öllu að ég kæmi með í krabbameinsmeðferðina, geislameðferðina, sagði það breytti engu, þótt ég træði mér oft með, en hann vildi fara einn tilað daðra við hjúkrunarkonurnar og láta alla halda hann stæði einn í þessu, misskilin hetja og aumingi.

Grét og hóstaði

Hann grét og hóstaði í heilt ár útaf krabbameini uppí rúmi á nóttunni þegar enginn heyrði til nema ég, en svo vildi hann ekki að ég kæmi með honum í geislameðferðina, hann vildi koma einn og daðra við hjúkrunarkonurnar og láta alla halda hann stæði einn í þessu.

Hann drap ástina

Hver drap ástina

Ást mín

Ást mín byggist á því að vera ekki hafnað eða kalla fram höfnun. Segulásinn er höfnun.

Asnalegt líf

Honum finnst líf mitt asnalegt, hvort sem það er forsíðan eða baksíðan.

Bæjarstjórinn í draumnum

Hann kemur aftur þegar hann er búinn að hnýta hnútana, reima skóna, eða þeas. ekki reima skóna heldur korselettið. Bæjarstjórinn yfir mig hafinn. Fannst ég eiga heima hér eftir að gesturinn fór.

Allt þetta uppvask var sýndarmennska

Yfirmaður á Höfnunardeildinni