Vestankaldinn á oss blæs

Ég var komin á ansi gott ról hér í Árneshreppi, Trékyllisvík, Finnbogastaðaskóla, farin að skrifa samfelldan texta, lesa bækur, horfa á fuglana í flæðarmálinu og framleiða rafmagn með því að klappa köttunum, en svo kom jarðarförin, erfidrykkjan og meira og allt fauk upp í höfðinu á mér, allt riðlaðist fram og til baka, allskonar tilfinningabúnkar og hvað það var skrítið að tíminn hefði liðið og einhver hefði verið svona góður einsog Guðmundur, það minnti mig á afa Kristjón, en alla vega það blæs hér og blæs og blæs og blæs og blæs og blæs.

ÞAÐ BLÆS.

Best að liggja í rúminu í dag og lesa Kúrt Vonnegut.