Fór til Vesturheims

Einu sinni var maður sem fór til Vesturheims, áðuren hann fór á skip þvoði hann sokkana sína og hengdi þá til þerris yfir arineldinum. Garpur sonur minn fór til Vesturheims í fyrradag og skildi eftir sig klippta Brasilíufara sem voru frumsýndir í sjónvarpinu í gær, já menn skilja ýmislegt eftir sig þegar þeir fara til Vesturheims og þess má geta sat ég ellefu ára gömul inní bókaherbergi hjá afa og ömmu og las hvert ættfræðiritið á fætur öðru og þegar stóð aftanvið nafn einhvers: Fór til Vesturheims.... hríslaðist um mig örlagahrollur af lúxusgerð.

Ásakór... í Kanada.....

Fyrsta saga úr óbyggðum Kanada hjá Garpi og family:

Hann tekur upp myndavél, kvikmyndagræjur þegar hann er búinn að öllu og bjálkahúsið stendur þarna almáttugt og hver bjálki á sínum stað, þá tekur hann vélina og byrjar að taka upp og þá er það svo skrítið að þá sést Ásakór.

Brella!

Brellumeistarinn Tíminn

Tíminn er snjallasti brellumeistari sem ég þekki, hann getur breytt fortíð í nútíð og nútíð í framtíð og aftur framtíð í fortíð og þannig endalaust. Maður er kannki á gangi með hundinn og kominn á bólakaf í fortíðina og eina ráðið er að hlusta eftir fótataki hundsins tilað komast aftur í núið. Og já, tíminn og brellurnar, því hvernig stendur á því að lítill drengur sem svipti upp útidyrahurðinni og kallaði mamma ertu heima, er eitthvað til í ísskápnum, og lagði sína litlu hönd á ennið henni, hvernig stendur á því að þessi litli drengur getur á nokkrum mínútum, ef ekki augabragði farið til Kanada..... Vesturheims.... með fjölskylduna sína.... og fyrst svo er af því Tíminn sér um sína og framleiðir sínar brellur á færibandi þá hlýtur þessi litli drengur að vera fara til Vesturheims að reisa bjálkakofa í óbyggðum.

Einsog þeir gerðu hérna landnemarnir. Og hann þarf að höggva tré og reisa húsið, grafa fyrir brunninum, höggva í eldinn, reisa snúrustaura og búa til hægindastól handa frúnni og skera út dúkkur úr tré handa dætrunum, hann þarf auðvitað að eiga bók, og stromp, og tröppur.....

Og hann þarf að bægja burt skógarbjörnum og vingast við Indíanana, hlusta á laufskrúðið í skóginum eða vindinn á víðáttunni ef þeetta er slétta.... og hann þarf að læra að dorga í vatninu.

Og ég held að allt sem þessi litli drengur hafi brallið hingað til hafi einmitt verið til þess gert að búa hann undir akkúrat þetta og sitja svo á veröndinni með fjölskyldunni, hann er einmitt undirbúinn undir þetta.

Það eina sem gæti komið honum úr jafnvægi er ef móðir hans birtist nú alltíeinu og heimtaði að fá að sitja við arineldinn og stara í logana.

Þegar synir fara að heiman

Garpur og fjölskylda er farin til ársdvalar í Kanada og það er einsog ég ráði ekki við þetta, ég veit að ég er glöð... bara glöð og hef húmorinn en svo kemur tóm,.... svo kemur hinn mikli brellumeistarinn Tíminn og fer í marga hringi og ég er að hugsa hvernig var þetta þegar Jökull og Kristjón fóru, Jökull fór til Ameríku og Kristjón fór til Spánar, fyrst hélt ég væri búin að gleyma því og þá hugsaði ég, gleymist þetta þá líka, þessi tilfinning þarsem ég stend með kaffibollann við eldhúsgluggann og horfi útá hafi, gleymist þetta bara, en þá mundi ég eftir því að ég fylgdi Kristjóni alla leið þarsem hann keyrði í gegnum Evrópu í nokkra daga, var með honum alla leið og þegar Jökull fór til Ameríku fór ég útá flugvöll og ég var einsog titrandi strá, allt titraði inní mér, ég var bara hulstur.... utanum titringinn og mig langaði núna með útá flugvöll að kveðja þau, en fannst ég vera fyrir eða gera of mikið úr málunum, en auðvitað á maður alltaf að fara útá flugvöll... eða á maður að fara útá flugvöll.

Nú er nýja bókin mín að koma, barnasaga, Músin sem flaug á skottinu, teikningar eftir Jóhönnu Líf Kristjónsdóttur, hlakka tilað sjá hana, það verður gaman

Ný bók eða blað

Ég ætla gefa út nýja bók með þessu:

Dansað við brimölduna

Uppskrift

Draumur

Tískusýning

Ljóð

Dramasaga

status

komment

lítil samtöl

fjúkkeddí fjúkkeddí fjúkk

væntanlegar bækur

öræfablús

sprengisandur og fimmvörðuháls

púllímú

gluggaskreytingar

eitthvað yfirnáttúrulegt

fleiri ljóð

já já já

vettlingar

pöddur

ekki tjalda öllu elísabet ókei nei geri það ekki strika út vettlingar og pöddur og hef kannski blómaskreytingu

já þetta verður skreytingarbók

skraut og skrattinn

tökum dísu á þetta.

hamingjutjúttið

mannamál

búin að skrifa
barnabók
ástarofbeldisbók
dauðabók
mýrarljósabók
leikritasafn
barnasögu
og draft af kærleiksbók, hvernig elska skal sjálfa sig,

og ekkert er alveg tilbúið nema leikritasafnið
en held það seljist ekki.

sjálf er ég handalaus með höfuðverk.

HRUNIN

ég er hrunin.
eru töfrarnir þá búnir.
töfrarnir hrynja aldrei. hrunin höll er partur af töfrunum. töfrarnir eru alltaf soldið hrundir, töfrarnir láta veruleikann alltaf hrynja soldið.
einsog jólaseriur?
já einsog jólaseríur.
en hvað fleira eru töfrar.
töfrar eru árás, kannski ekki árás, á raunveruleikann, en þeir koma inní hann. smjúga inní hann, upphefja hann, sýna hann í nýju ljósi.
einsog hvað.
einsog kertaljós í kletti.
ok.
einsog heimili sem er einsog safn.
ok.
það vita allir hvað töfrar eru.
en nú þarf að toga raunveruleikann upp.
já annars fæ ég hendurnar ekki aftur. hugurinn er á þeytivindu, stoppar ekki.
þreyta.
já þreyta. það er allt að brotna upp.
hrynja.
leyfðu þér að hrynja.
hvað er þegar höllin er hrunin....
útrétt hönd, teppi.
ég botna ekkert í þessu samtali.
hvíld.

innum lúguna

Búin að vera á vondum, kunuglegum stað, að vita ekki hvað ég skuli gefa út, eða hvort ég skuli gera það, þetta verður svo alvarlegt og leiðinlegt, .... jsmm. í staðinn fyrir að finna góða staðinn og láta skilaboðin koma innum lúguna.

athuga það!

Þegar óttinn fór var það svo stórt skref að það lá beinast við að kalla á hann aftur,.....

*

vélin........

Since my early childhood I have been told that playwriting is the most difficult thing on earth, so always when I think of playwriting I start shivering. 

But here in Ireland I have finally heard something thats makes sense when it comes to playwriting, my theacher told me playwriting is not about writing these endless conversation - more about building machine. 

skrítin orð

Argantíta, fimbulfambi, gágúm, kakkalakki, titringur, kokhraustur, englahundakofi, útí bláinn, út um hvippinn og hvappinn, buskinn, hangin-lukka,

Er einhver að lesa þetta blogg, má setja nafnlaust komment hér, væri gaman að vita

VINUR MINN LEIÐINN

Leiðinn hefur aldrei brugðist mér, ég get farið til sálfræðings, geðlæknis, á fundi, til útlanda, talað við vini mína, farið í sund, borðað mat, drukkið appelsín, hugsað fjandann ráðalausan, - tilað vinna á ákveðnum málum, - en ekkert af þessu jafnast á við leiðann.

Það er ekki fyrren leiðinn bankar uppá að málið leysist.

*

Grænn

Ég sker innanúr avakadó
og kreisti lime yfir,

og borða með teskeið

svo tími ég ekki
að henda því

liturinn er svo grænn.

Máltíð

Ég borða standandi í úlpunni
við gluggann.

Og hafið er fyrir utan gluggann.

Var það ég sjálf

Eina helgina sem hann kom ekki
en hann var vanur að koma
en þá fann ég þetta hyldjúpa gap
logandi af sársauka
ég var heima hjá mér
en það var einsog væri annarsstaðar

svo gerðist það aftur
að maður svaraði ekki kommenti
frá mér á feisbúkk
þá fann ég aftur þetta gap
það var ekki eins djúpt
og ekki eins sársaukafullt

en nóg til þess að ég velti fyrir mér
hvaða gap þetta var

hvaða sársaukafulla hyldjúpa gap

var um að ræða?

Var það ég sjálf.

*

Allt svo þungt

Ég nenni engu,
ég nenni ekki í Listasafn Kópavogs
eða Kolaportið
eða útí Gróttu,
ég nenni engu,
mig langar burt
eitthvað annað
í eitthvað kunnuglegt í útlöndum.

Eða liggja einhverstaðar á vindsæng
og spyrja: Hvað gerðist.

Því allt er svo þungt.

Hugsun mín

Ég er að bíða eftir að það verði bankað,

hvort það verði:

Draslið
Ígulkerið
eða aðrar bækur

kannski verða það teikningar

ég heyri bara ekkert
fyrir hugsun minni.

Pelsar

Ég held áfram að vera
einmana úlfur
á meðan ég klæði
aðrar konur
í pelsa.

Lillý Elísabet er falleg og best og svo yndisyndiyndi og á afmæli í dag

Fjölskylda mín er hætt að tala saman, en það er leyndarmál.

Gamall krimmi og drullusokkur

Tímamótaljóð

Ég er alltaf að hugsa um þig
þú ert í höfðinu á mér
en ég vildi frekar að þú værir í rassinum
svo ég gæti kúkað þér.

*

Elísabet Jökulsdóttir, nýjar myndir

Stingur í hjartastöðina og tómleiki eða titringur en svo kom þetta fyndna og að gefa sjálfum sér

"Það var einsog þú hefðir fundið hann á Hlemmi...."

Söknuður

Ástin er læða
og læðist um
en skyndilega sviptir sig klæðum
flassar og flissar
æ ég bara sakna
þótt ég vilji það ekki
hvenær ætlar þessi söknuður
að rakna upp.

Ég 18

ég ætla ná sambandi við hana sem hætti að borða franskbrauð og hugsaði um heilsuna og fór í sund með litla barnið sitt.

Elskaðu. Fyrsti dansinn í heiminum

Fyrsta hreyfing hennar inní heiminn var dans.... allar hreyfingar eru dans, hún vissi það bara ekki fyrren hún losnaði úr lokaða herberginu og hlekkjunum, hætti að vera fáviti og vörður og hætti að vera vörður sem var að passa fávita,.... og fann eina örskotsstund eitthvað annað,

eitthvað annað, eitthvað annað já,....

dans... dans í heiminum

og heimurinn var búinn til úr dansi

og hún er orðin svo góð í dansi að hún dansar heima hjá sér á kvöldin undir dynjandi tónlist sem fær hana tilað engjast af þrá eftir lífinu, mótsögninni, þránni, hitanum, einhverjum á móti hennar sem hefur hönd og mjöðm....

dans dans dans dans dans

ef þú þarft að komast í sund .... dansaðu

ef þú þarft að komast útí búð .... dansaðu

ef þú þarft að komast í gegnum vegabréfaeftirlitið .... dansaðu

ef þú þarft að hitta hann .... dansaðu

dansaðu með barnabörnunum

og hlustaðu á tónlistina

hlustaðu með mjöðmunum

hlustaðu með olnbogunum

hlustaðu með fingrunum

hlustaðu með hnjánum

hlustaðu með rassinum

og nefinu

og dansaðu elskan min elskaðu dansaðu dansaðu elskaðu dansaðu elskaðu dansaðu dansaðu elskaðu hlustaðu dansaðu.... ELSKAÐU

Minntu mig á að segja þér hana!!!!

Hún var fegin að hann var farinn útúr heiminum hennar því hann hafði komist inní hann og þurrkað hann næstum út svo hún varð að stofna heimsveldi og heimsveldi eru hættuleg, þar eru svo mikið af reglum og allt verður að vera einsog í heimsveldinum en í heiminum er HEIMMMMMMUUUUUUUUUUURIIIIINNNNNN.....

En hvernig þurrkaði hann út heiminn.

Og hún sem var nýbúinn að eignast hann.

Það er saga til næsta bæjar.

Minntu mig á að segja þér hana.

End of Story

Hún ímyndaði sér hún væri í kúrekakofa og svo kæmi Indíáni. End of Story.

Hún var oft að hugsa um hann

Að hann myndi sjá nýju kápuna hennar.
Að hann sjá hillurnar sem hún setti græjurnar á.
Að hann myndi sjá svefnherbergið hennar og lampann á nýja staðnum.
Að hann myndi hitta nýju vinkonu hennar.
Að þau mundu fara saman í bíó.

En þá mundi hún eftir því að hann var ekki í heiminum, ekki í heiminum hennar svo þetta var allt í lagi.

Svo sætir

Svo sá hún litla unga í Grasagarðinum, pínu litla sæta unga, og sólin skein, pínu litla sæta unga í grasinu, og tjörn rétt hjá, þeir voru svo sætir, svo pinúlitlir og sætir.

Þjónustufulltrúa af holdi og blóði

Og hún þurfti líka að fá lán í bankanum, sameina skuldirnar, og hún er ekki búin að því enn, höfuð hennar verður blýþungt, hlekkirnir birtast en kannski ef hún labbaði í bankann og hitti þjónustufulltrúa af holdi og blóði.

Er hún heimurinn?

Svo þurfti hún að labba í sund, það var voðalegt, fyrst að berjast útúr lokaða herberginu og ef hún komst útúr því þurfti hún að vorkenna sér í hlekkjunum að labba alla leið í sund og kannski myndu innbrotsþjófar koma á meðan og hún hafði bara labbað þessa leið svo oft, svo hvað gat hún gert tilað komast, hún gæti sagt, heimurinn þarfnast þess að þú farir í sund því þú ert heimurinn.

ER ÉG HEIMURINN.

Hana langaði í meira appelsín og fékk sér það

Já, svoleiðis var nú það, hún bað strákinn á kassanum að opna flöskuna, hann spurði er heitt úti en hún sagðist alltaf vera þyrst og hann bað hana um skrifa á afritið og hún gerði broskall. Þá brosti hann.

Og hvað meira?

Jú, hún þurfti að spyrja búðakonu hvað þessi kjóll kostaði, og var hrædd um að búðakonan væri sætari en hún svo hún var að hugsa um að breiða út faðminn og spyrja: Hvaaaðð koooooosstaaar haaaann?

Svo þurfti hún stundum að labba framhjá fólki

Hún þurfti stundum að labba framhjá fólki sem sat á kaffihúsi eða hún kom í strætó og einu sinni var svo grípandi lag í útvarpinu að hana langaði að dansa og spurði strætóbílstjórann, má ég dansa. Og hann sagði, það er enginn sem bannaði þér það. En hún þorði því ekki, allir myndu fara glápa á hana og hana langaði líka tilað gleðja farþegana en lokaða herbergið skaust einsog hula yfir hana og hún settist í sætið sitt.

Faðmaði heiminn

En fyrst faðmaði hún heiminn. Það var einfalt. Hún breiddi út faðminn. Það virkaði alltaf. Ef hún mætti Gerði vinkonu sinni í heita pottinum eða á ganginum breiddi hún út faðminn og hrópaði: Geeeerrrðuuur.

Hún fékk sér appelsín

Ella Stína var mjög feimin, já og líka soldið stirð þegar hún fór fyrst útí heiminn. Þá fór hún í Grasagarðinn og sá allskonar merkt blóm og fiska í tjörn og fólk á borðum, hún fékk sér appelsín.

Óskar Geir Pétursson

Lífið er dásamlegt

Rigning og í nótt var óveður

sól sól

Óheiðarleg sambönd molna

Óheiðarleg sambönd molna..... óheiðarleg sambönd molna.... óheiðarleg sambönd molna....

Keypti mér skvísukápu og töffarajakka

Glósa

Atburðirnir við eldhúsborðið í dag og atburðirnir á Eyrarhálsinum fyrir margt löngu.

Lillý Elísabet hefur svo fallega rödd

Gamli heilinn man allt en þekkir ekki tímann.....

Gamli heilinn geymir allt en veit ekkert um tímann, þessvegna tekur maður æðisköst þótt langt sé um liðið frá atburðinum. Þessvegna verður maður að kynna sér allt um nýja heilann eða framheilann en ég man ekki hvað hún sagði, ég verð að spyrja hana.

Beta best

Hún var alltaf að keppa við hann og vildi vera betri en hann þangað til fattaði að hún var best.

Ella Stína hjartans

Ella Stína var í hjartanu og það var allt í hjartanu, lokaða herbergið, hlekkirnir og heimurinn, já og dansinn auðvitað, því það rúmast allt í hjartanu því þar getur maður séð það því einsog Litli Prinsinn sagði.

Hryggilegt að ég hafi gefið ómenni tíma minn og ást.

Þetta er hætt að vera skemmtilegt

Loksins loksins

Einu sinni elti ég barnaperra og í kvöld fattaði ég loksins jákvæða hlið þess máls; þá veit ég þegar það endurtekur sig.

Hún vildi vera hann, þegar hún endurtók nafnið hans var hún kannski að reyna breyta sér í hann svo hún þurfti ekki að vera hún sjálf....

BRÉFIÐ

EINU SINNI ELTI ÉG BARNAPERRA INNÍ FRÍMERKJABÚÐ OG SÍÐAN ER ÉG ALLTAF AÐ HUGSA UM AÐ SKRIFA BRÉF

Einkenni sjúkdómsins

Skortur á raunveruleika
Hlaupið útum allt
Þráhyggja
Tortryggni
Uppgjöf
Þreyta
Markaleysi
Stjórnleysi
og eitthvað fleira....

dúllerí

dúll

DÚLLDÚLLDÚLL.....

Einu sinni var kona sem langaði að komast útúr lokuðu herbergi og var mest að hugsa um að fá sér sígarettu og vískí, hik!

Heilbrigði parturinn, heilbrigði parturinn, heilbrigði parturinn

Verið þér sælar

Konan í sögunni hér að neðan hringdi í manninn og sagðist ekki getað komið, hún hefði verið með mígreni í 3 daga og ætlaði að taka því rólega, það var einsog maðurinn teldi sig ráða yfir konunni því hann sagði bara: Verið þér sælar.

Var hún leiðinleg?

Það var maður sem hringdi í konu og spurði einsog hann væri að tala við vændiskonu hvort hún gæti komið klukkan 22.40 og gefið sér unaðsnudd, hann bað hana reyndar ekki heldur skipaði henni það. Og það merkilega var að konan hafði áhyggjur af því að hún væri leiðinleg ef hún neitaði.

Sjúklegt ástand

Ef maður er í ofbeldissambandi og erfitt að komast útúr því getur það verið vegna þess að maður hlustar ekki lengur á viðmið sín og mörk, og fer þar af leiðandi inní sjúklegt ástand.

Fórnarlambið og harðstjórinn

Ef fórnarlambið tekur á sig sök getur harðstjórinn verið áfram í hásætinu.

Vörðurinn sendir póstkort

Það er bara ég ein sem á þig, og ég ein sem skil ég og ég ein sem elska þig. Bestu kveðjur, Vörðurinn.

Sólrauða skýið

Við erum orðin svo gömul og grá og grálynd og glettin nei óglettin og hundgömul, hundhundhund og hvenær hvarf sólrauða skýið.

Virkið

Einu sinni var maður og það var ekkert að honum, bara allsekki neitt, hann var samt ekki fullkominn, það var bara ekkert að honum og hann gerði aldrei neina vitleysu, samt var hann vitlaus, já þessi saga er skrifuð í flýti, það var ekkert að honum. Hann var einsog óvinnandi virki, virkilega virkilega virkilega eitthvað að.

Dauðinn og pillurnar

Mig langaði tilað taka sextíu svefnpillur tilað losna við hann. En fattaði þá að ég myndi ekki losna við hann; hann er er dauðinn.

Blóðprufa og dans

Ég fór í blóðprufu í dag, konan sagði ég væri sérstök og saug úr mér blóðið í þrjú glös, hún sagði að allir væru sérstakir. Ég dansaði smá og ég dansaði út.

Í stuttu máli.

Ég fór í blóðprufu og dansaði út.

Sól og blíða

Rússneska geðveikrahælið

Þau sátu saman í bílnum hans og hann sagðist hafa verið að lesa viðtal við hana í blöðunum að hún hefði verið að standa í erfiðum skilnaði. Já, það er rétt, sagði hún, ég sagði þér upp um daginn. Ég tek ekkert mark á því, hreytti hann þá útúr sér, og geðlæknirinn þinn sagði mér líka að taka ekkert mark á því heldur. Henni fannst þá skyndilega að hún stödd á rússnesku geðveikrahæli á 17.öld. Og kannski var hún það.


Og velti því fyrir sér hvað það hefði tekið stuttan tíma að komast þangað. En þannig er það með margt í lífinu, það tekur engan tíma.

Edrúafmælisdagur 20 ár og 7 mánuðir

Ég keypti húsið

Hún fór að búa með honum og hann með henni. Hún átti húsið, hún hafði verið að kaupa það síðustu tuttugu ár einsog gerist og gengur á Íslandi. Hann flutti inn með nokkrar styttur úr Kolaportinu og gamla yfirlitsmynd af Ísafirði. Hún kom myndinni fyrir ofan við píanóið, bjó til pláss handa honum í fataskápnum með því að hann fékk helminginn og svo framvegis. Hann setti tvo ofna í húsið, hún borgaði annan þeirra. Svo var hún nýbúin að kaupa ljósakrónur, eina á 35 þúsund, aðra á 25 þúsund og þá þriðju á 15 þúsund. Hann setti þær allar upp og fór svo hamförum í húsinu, setti upp hillur, fatahengi, pússaði gamalt borðstofuborð og svo framvegis, allt án þess að spyrja hana eða ráðfæra sig við hana. Þá hefðu þau verið meira saman í þessu en hún hafði sosum ekki beðið um álit hans á ljósakrónunuum enda komu þær til áðuren sambúðin hófst, hún hafði að vísu sýnt honum tvær þeirra, og svo hafði hún keypt afskaplega rómantísk gluggatjöld á 45 þúsund í Álnabæ, á meðan var hann í Góðahirðinum og keypti kommóðu forljóta með leyfi að segja, og eitthvað fleira, hann keypti sængurföt í Rúmfatalagernum þegar hún vildi versla í Fatabúðinni. Það var ekkert gert saman þótt þau væru farin að búa saman. Einu sinni dró hún hann í Fatabúðina en hann vildi heldur sitja útá tröppum og reykja. Svo skipti hann um allar ljósaperur í íbúðinni að henni forspurðri svo það dimmdi yfir öllu. Hann vildi hafa næturgluggatjöld á vorin en hún vildi hafa vornóttina.

Svo eftir einhvern tíma og kannski þegar sambúðinni var að ljúka sagði hann ásakandi að hún hefði bara ekki keypt neitt í húsið. Hún var þá búin að gleyma ljósakrónunum og gluggatjaldinu en það var einkenni á þessu sambandi að gleymskan hélt um stjórnartaumana og þessar ásakanir fengu á hana og ef eitthvað fékk á hana glutraði hún öllu niður, því þetta hljómaði einsog skammir sem það voru og ásakanir, og þess vegna tók það hana soldinn tíma að finna rétta svarið þegar hann sagði að hún hefði ekki keypt neitt í húsið.

Ég keypti húsið. Já en ég keypti húsið. 

Ástarjátning

Hún sagðist hafa verið kíkja eftir honum á Skjálfandaflóa þegar hún hafði gefist upp við að skanna Ísafjarðardjúpið og þá sagðist hann aldrei hafa fengið aðra eins ástarjátningu, en kannski var hún bara að hafa auga með honum.

Afgreiðslustúlkan

Alltaf þegar hann gaf henni gjöf og hann gaf henni aldrei annað en nælonsokka eða brjóstahaldara, þá fylgdi með saga af afgreiðslustúlkunni,  löng og ítarleg greinargerð.

Jökulsdóttir skáld.

Hann bauð mér í mat um daginn og notaði tækifærið og hreytti ónotum í listamenn, og svo með fyrirlitningu í röddinni uppnefndi hann mig Jökulsdóttir skáld. Það var hægt að greina meiri fyrirlitningu í röddinni hjá honum en þegar hann kallaði mig fæðingarhálfvita, pöddu og óþverra.

Samtal

Talaði við hann í gær, hann var á sjónum í sólarlaginu og fór um það fögrum orðum, ég spurði hann útí bátinn, veiðarfærið, aflann, kvöldmatinn, mannskapinn, - sjálf sagðist ég vera að skrifa, en hann spurði ekkert útí það og sýndi því engan áhuga.

Helvítis djöfull

Hann er kominn inní æðarnar
hverja hugsun í höfðinu
maginn útblásinn
rassinn stíflaður
og ég vakna máttlaus
og kem mér ekki á fætur
nema blóta hressilega
helvítis djöfull.

Hvernig er hatrið?

... var hatrið þetta ægilega leyndarmál, hvernig er hatrið og hvernig á hún að geta hatað, hún getur ekki hatað og ekki elskað og ekki neitt, hún er innilokuð og fyrir utan er sumarnóttin.

Vindurinn hamast, haglél og ég á leiðinni útí búð, samt smá vorvinur

Ekkert, nema elska pínulítið í viðbót

Jónas Mjólkurlíter

Dreymdi Jónas, hann var búinn að opna blómabúð í Tjarnargötunni þarsem Skólavörubúðin var einu sinni eða um það bil, hann ætlaði að skutla mér uppí Breiðholt en svo var hann farinn að drekka einn bjór svo ég bauðst til að keyra, en það var samt einhver krókur, ég þurfti semsagt að komast vestur í bæ.

Þessi Jónas var ráðgjafi minn í meðferð og spurði mig hvað mjólkurlíterinn kostaði.

Gerður var líka í draumnum og við skutluðum henni heim, hún bjór í græna húsinu hans Baldvins leikara nema það var hinumegin við götuna í draumnum.

Minnir Óskar hafi verið þarna eitthvað líka.

Og svo var þröng hættuleg gata og bílarnir keyrðu nálægt hver öðrum.

Í morgun teygði ég úr mér og teygði og teygði yndislegt, veit ekki hvað er langt síðan

Í nótt vissi ég að meira máli skiptir að skrifa en að eiga sjö brjóstahaldara

Áðan sá ég skip sigla frá landi með gámana sína í kvöldsólinni

Gleymska

Ég gleymdi næstum að fara úr vagninum, það er ekki lengur gaman að gleyma, það er einsog að týnast.

Fyrirgefning

Þú verður að fyrirgefa honum, sagði vinkona mín svo ég bað til guðs, og þá kom sú hugsun að það væri ekki hægt, þetta væri svo mikill glæpur, ég bað því aftur, og þá kom það væri svo mikið vesen að ég þyrfti að reisa heila borg úr rústum og rústa henni aftur, - svo ég bað aftur og þá kom friður. Og frelsistilfinning.

Vorið er að koma og bjartar nætur

í dag var gaman.........

Stjörnurnar á himnum

Mér þætti það virðingarvottur um ást okkar að yður legði niður deilur, tortryggni og rangindi um mig og segði mér frekar hvað við eða ég þarf að laga. Fyrirgefðu.

************************************************************

Þetta sms fékk ég í kvöld og við þennan mann vil ég segja að ég skulda ást okkar ekki neitt og gott ef hann hætti að rukka mig um ást eða peninga, já eða virðingu, ég lagði mikið í þessa ást, og veit ekki um hvaða rangindi hann er að tala, kannski það að hann hélt framhjá mér frá fyrsta degi sambandsins með því að vera á stefnumótalínum og kom í sambúð með mér með þessa stefnumótalínu, síðast þegar ég sagði honum upp rukkaði hann mig um peninga, nú um ást að ég skuldi ástinni virðingarvott, maður sem barði hnefanum hér í loftið, skvetti kaffi framan í mig, reyndi að sparka í mig, hefur öskrað á mig í tvö ár, kallað fjölskyldu mínum öllum illum nöfnum, rakkað niður vini mína, gagnrýnt mig stanslaust, komið með endlausa neikvæðni,

og ég get ekki sagt honum hvað hann á að gera, ég fann sjálf uppá því að fara í Kvennaathvarfið, geðdeild og Náttúrulækningahælið tilað skoða sjálfa mig einsog það heitir og nú er ég að taka sprorin, þetta er þekkt meðal sumra manna að segja, segðu mér hvað ég á að gera. Ég hef sagt þessum manni að ég er hætt að laga sambandið.

ÉG ER HÆTT AÐ LAGA SAMBANDIÐ. ÉG ER AÐ LAGA STJÖRNURNAR Á HIMNUM.

Góða kvöldið

það er nótt

og feisbúkk er frosin og sjórinn er fallega næturblár og ég náði í stígvélin mín úr viðgerð í dag og fór á fund og  kíkti á ljóð og fékk hrós fráleikstjóra fyrir handrit, gaman, og borgaði fullt af skuldum og sá vorið aðeins og það var einsog kötturinn hoppaði uppí rúm þótt hún sé dáin, skrítið og ég er með blálakkaðar neglur, mjög flott og skrítið að geta ekki skrifað, guð er kannski að stoppa mig því ég hef skrifað svo mikið.

Ég er að bíða eftir björgun því ég er örmagna og veit ekki hvað kemur næst

Júdit Selfoss og Barnið í Aftursætinu

í dag er þessi dagur

Sólbjartur tviburaafmælisdagur

Til hamingju Elísabet, í dag eiga tviburarnir afmæli, ég sit einmitt hér þarsem þeir ólust upp, í húsinu, það er sól og bjart, en það er einmmitt það sem þeir hafa gefið mér, ég elska tvíburana, öll þessi hreyfing, húmor, gleði, uppátæki, samband, skemmtilegheit, þrautsegja, úthald, og útidyrahurðin,

Englatárin og stríðið

Engilinn. Í dag langar mig tilað vera góður... einsog ég er alltaf... ég er alltaf svo góður, svo góður, svo góður. Já. Sést ekki örugglega hvað ég er góður.

Barnið kemur.

Engillinn. Barn! Mig langar einmitt að vera góður við barn. Hæ barn.

Barnið snýst í hringi.

Engillinn. Sérðu hvað ég er góður.

Barnið. Ég er blint. Ég sé ekki neitt.

Engillinn. En heyrirðu það á röddinni.

Barnið. Segðu eitthvað.

Engillinn. Þú góða og fallega blinda barn sem hefur nú hitt engil.

Barnið. Ertu engill?

Engillinn. Heyrist það ekki.

Barnið. Segðu eitthvað smá meira.

Engillinn. Í dag kláruðust öll stríð.

Barnið. Ég var að koma úr stríðinu.

(Engillinn. Drapstu einhvern)

Engillinn. Var það ekki búið.

Barnið. Nei, það var heilmikið eftir. Það var allt búið nema stríðið.

Engillinn. Ég skil.

Barnið. Ég skil ekki neitt. Ég er búin að missa sjónina.

Engillinn. Út af stríðinu?

Barnið. Já, það kom sprenging og ég sá ekki neitt.

Engillinn. Bara allsekki neitt. (Blakar væng)

Barnið. Ég féll til jarðar.

Engillinn. En svo hefurðu staulast á fætur...?

Barnið. Mér finnst einsog einhver hafi tekið mig í fangið.

Engilllinn. Guð kannski.

Barnið. Guð var löngu horfinn.

Engillinn. Og ætlarðu aftur í stríðið?

Barnið. Já, ég ætla að vinna stríðið.

Engillinn. En þú ert bara lítið barn.

Barnið. Tekur upp hníf. Komdu ekki nálægt mér.

Engillinn. Ég hélt að þú værir lítið gott og fallegt barn sem hefðir misst sjónina í stríðinu, fallið til jarðar, einhver tekið þig upp og borið þig hingað til mín sem er engill.

Barnið. Þú kemur með mér í stríðið.

Engillinn. Hefur þú einhverntíma séð engil í stríði.

Barnið. Ég sker af þér vængina.

Engillinn. Þetta er fallegur hnífur.

Barnið. Otar hnífnum. Ég er blind í alvöru.

KANNSKI VILL BARNIÐ EKKI SEGJA HVAÐAN ÞAÐ KEMUR.

Engillinn. En ég var að hugsa um að sýna þér eitthvað gott og fallegt. Svo þú gætir gleymt stríðinu.

Barnið. Ég get aldrei gleymt því. Ég er lifandi minnismerki um stríðið.

Engillinn. Já en kannski getum við breytt því, þú getur fengið sjónina aftur, ef ég gæti tildæmis grátið þá get ég sett tárin í bolla og þú setur þau í augun og færð sjónina aftur.

Barnið. Er það svo?

Engillinn. Málið er að ég get ekki grátið. Allir englar eru sígrátandi, alltaf með tár á hvarmi, en það er alveg sama, ég get ekki kreist fram tár.

SVO ÞEGAR BARNIÐ FER ÞÁ GRÆTUR ENGILLINN EN ÞÁ ER ÞAÐ OF SEINT.

Bíddu aðeins

Engill snýr hnattlíkani fremst á miðju sviðinu. Hann er að leita að einhverjum tilað vera góður við einhverstaðar í heiminum.

Þá kemur gangandi barn yfir sviðið. Það segist vera að koma úr stríðinu, það

Einu sinni var lítill strákur sem kom heim úr stríðinu. Þetta var fimm þúsund ára gamalt stríð svo strákurinn var fimm þúsund ára gamall, hann ætlaði rétt að hvíla sig því hann vissi að stríðið myndi brátt byrja aftur, og hann yrði alltaf lítill strákur því hann gat ekkert orðið stór, hann hafði engan tíma tilað vaxa, því stríðið byrjaði alltaf svo fljótt aftur, stríðinu var haldið gangandi, það kom kannski friður í smá stund, .... svo byrjaði stríðið aftur og hann varð að fara aftur í stríðið þótt hann væri svona lítill. Ég heyri að stríðið er byrjað. Ég er farinn. Bíddu aðeins segir Engillinn. 

Hafsins hetjur og systurnar

Það er ég viss um að systur, mæður, dætur og eiginkonur hafa margoft bjargað svokölluðum hafsins hetjum frá drukknun og dauða með því að senda hetjurnar í krabbameinsskoðun þegar hóstinn var að kæfa þær og í lungnabólgu rannsókn þegar þær höfðu ofkælt sig á dekkinu..

Dansarinn

Dansarinn dansaði ekki bara úti á tröppum eða inní eldhúsi eða við klettinn, hann dansaði bara. 

Líf í hlekkjum lesið allt um lif í hlekkjum

Líf í hlekkjum - endurbirt af gefnu tilefni

Ella Stína dragnaðist upp tröppurnar á Lindarbrautinni með hlekkina í eftirdragi, hún hafði einsog venjulega verið lengi heim úr skólanum útaf hlekkjunum, hlekkirnir höfðu farið í taugarnar á kennaranum og hann hafði látið hana sitja eftir einsog venjulega útaf hlekkjunum, krakkarnir höfðu strítt henni í frímínútum og híað á hana: Ella Stína í hlekkjunum, Ella Stína í hlekkjunum. Ella Stína hafði bara getað verið eina mínútu í frímínútum því hún var svo lengi eftir göngum skólans af því hún var í hlekkjum. Stundum komst hún alls ekki úr sporunum og stóð bara þarsem hún var, alveg heillengi og einhver ýtti við henni og hún datt eða einhver spurði hvort hún væri ekki að koma en þá sagðist hún vera að hugsa. Já, hugsaði Ella Stína, hlekkirnir fá mig til að hugsa. Og svo silaðist hún áfram og bankaði á dyrnar þegar tíminn var hálfnaður. Kennarinn opnaði og það leið heil öld áðuren hún komst í sætið. Það var alltaf verið að kalla á Ellu Stínu til skólastjórans útaf hlekkjunum og hún átti mjög erfitt með að komast þangað. Hlekkirnir voru mjög þungir. Hún gat auðvitað aldrei verið að leika sér með krökkunum í frímínútum, hún gat ekki hlaupið um eða neitt og hún var aldrei valin í liðið, allt útaf hlekkjunum. Og það vildi enginn vera samferða henni heim því hún var svo lengi og líka lengi að svara því hún þurfti fyrst að reyna að tosa hlekkjunum áfram. Ella Stína vildi óska þess að einhver eða eitthvað leysti hana úr hlekkjunum en því var ekki að heilsa. Að einhver væri með lykil, og það var þá sem Ellu Stínu byrjaði að dreyma. Hlekkir opna okkur leið inní draumaheiminn. Draumaheimur Ellu Stínu braut sér leið einsog hvert annað heimsveldi yfir öll lönd og fór um einsog eldibrandur og skildi eftir sig sviðna akra og rotin tún en það var allt í lagi, Ella Stína gat þá verið í draumaheiminum og ekki í hlekkjum á meðan. Þetta er reyndar smá útúrdúr. Eina leið Ellu Stínu tilað komast úr hlekkjunum var að komast inní lokaða herbergið. Lokaða herbergið var gætt töfrum. Já fyrst ég nefni töfra, þá einsog fyrir töfra féllu hlekkirnir af Ellu Stínu. Hún gekk um lokaða herbergið og sagði aðeins eitt orð: Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert, Róbert. Það var einsog orðið Róbert væri töfraorð sem myndi halda henni inní lokaða herberginu. Ef hún hætti að segja Róbert var einsog eitthvað hræðilegt gæti gerst. Ella Stína var nefnilega löngu búin að gleyma að til væri heimur fyrir utan lokaða herbergið. Pabbi hennar af því hann var svo góður maður, hann hafði á sínum tíma, já læst Ellu Stínu inni í lokaða herberginu og hent lyklinum. Kannski af því hann var svo leiður á hringlinu í hlekkjunum. Ellu Stínu fannst það svo stórkostleg lífsreynsla að vera læst inni að við fyrsta tækifæri læsti hún sig inni og gleypti lykilinn. Svo hafði hún semsagt gleymt því að til væri heimur fyrir utan.

Hún gleymdi því í mörg ár. Mörg herrans ár. Já marga tugi ára. Þá var Ella Stína læst inní herberginu. Það var ekki fyrren hún kynntist þessum Róbert að hana langaði tilað hætta að segja Róbert og fór að rannsaka þetta vísindalega.

Er Róbert fyrir utan, spurði hún sjálfa sig. Eftir að hún hafði komist að því að orðið Róbert þýddi ekkert annað en aðferð tilað halda henni í lokaða herberginu.

Það verður alltaf að vera eitthvað sem heldur manni föstum, já föstum á sama stað.

Nei, svaraði Ella Stína sjálfri sér, hann er ekki fyrir utan. Eða þeas. hún sagði Róbert er ekki fyrir utan. Því Róbert var Róbert en ekki Róbert. Svona stærðfræðilega séð.

Hvað er fyrir utan, spurði Ella Stína sjálfa sig. Og það var þá sem hún fann konuna í hlekkjunum.

Hvort er betra að vera í hlekkjum eða í lokuðu herbergi, spurði Ella Stína sjálfa sig.

Þegar hún var í hlekkjunum þurfti hún ekki að hugsa Róbert en allt var mjög erfitt og mjög þungt og gekk mjög hægt fyrir sig og frestaðist og silaðist áfram.

Þegar hún var í lokaða herberginu gat hún nánast flogið, hlekkirnir hrundu af henni og eina sem hún þurfti að hugsa var Róbert, þá hélst hún í lokaða herberginu.

Svo það er spurning um þriðja staðinn.

Ég átti afmæli 16.apríl

Lífið er gott

Nú er sól og yndislegt veður, ég var að lesa Lásasmiðinn, þvílík snilldarbók og alltíeinu fyndin, alveg mögnuð og á heimsmælikvarða, svona bók hefur bara ekki verið skrifuð áður, það er ég viss um, og himinninn er heiður og blár og fingratakkið glæsilegt að sjá, gluggarnir opnir og þakglugginn á efri hæðinni úr lagi genginn og þarf að opnast með herðatré, kannski nenni ég útí búð, kannski er sjórinn blár og lífið er gott.

Á morgun verður víst allt fullt af norðurljósum

Lífið er dásamlegt, svo falleg kvöldbirtan og eitthvað nýtt að byrja

Kvíði og tómarúm

Mér finnst alltaf einsog ég sé að verða bráðkvödd, muni hníga niður fyrirvaralaust án þess að hafa ráðrúm til að renna augunum í kringum mig í stofunni, þarna er blái sófinn sem tvíburarnir sátu í þegar þeir horfðu á fótbolta, guli stóllinn sem ég sat í kvöldið sem Embla fæddist, grænu gluggatjöldin sem amma saumaði, já að ég hafi ekki ráðrúm tilað koma mér fyrir í fallegri stellingu en muni hrynja niður einsog slytti eða hrúgald, einhverveginn, svo hafi ég engan tíma tilað fara uppá öræfin eða skipuleggja jarðarförina, og hver skyldi svo finna mig, enginn, hér hefur enginn komið eða bankað í háa herrans tíð og ég hef heldur ekki bankað hjá neinum, og er með verk í fingrunum, ég held það séu æðarnar sem eru orðnar svona þröngar af nikótíntyggjó, og líka æðarnar um hjartað, en ég held að kvíðinn vilji fylla uppí tómarúmið sem ástin gerðí einusinni.

Mér finnst alltaf einsog ég sé að verða bráðkvödd

Bjartasta vonin

Ég pantaði mér skilti á hurðina í gær sem stendur á BJARTASTA VONIN. Mér fannst það eitthvað svo fallegt, og mér finnst að allir eigi að bjarga mér, kannski er ég munðarlaus prinsessa, eða drottning, gömul drottning sem nennir því ekki lengur og lifir á forni frægð, hvaðan kemur hræðslan, mér finnst eitthvað svo mikil hræðsla, og í gær var mikill kvíði einsog stórt gap þegar ég ætlaði að fara að sofa, og svo fattaði ég tómarúmið.

Aprílsólarkuldi

Alltaf sól á morgnana, ískalt og ég hugsa alltaf það sama, hugsa um hann, hugsa um ég sé að deyja, um öll bréfin sem ég eigi eftir að skrifa, svo er einhver að bora ofaní jörðina og rödd í útvarpinu að tala um plastpoka til að skyggja fræin og ég veit ekkert hvernig hlutirnir eiga að vera og ég var á meðvirkninámskeiði í gær og það liggja víst börn í blóðpollum eftir foreldra sína, afleiðing af alkóhólisma, og hvað á ég að skrifa um, get ég ekki bara dansað, ég dansa soldið.

Allt varð svo dýrmætt

Allt varð svo dýrmætt, draslið, og túlípanarnir, ég sá þá, einsog í sköpunarsögunni, og þetta voru harla góðir túlípanar, ég var ein, enginn tilað passa mig, ég var stelpan hans pabba, draumaheimurinn minn

Ég er að semja Skilnaðardansinn og Skilnaðarfagnið....

einmana sól

Ég er einmana sál á ráfi um eyðimörkina þegar ég sé allt í einu að þar vaxa hvít blóm, hvít blóm með safadropa í miðjunni sem sólin skín á svo dropinn sýnist tilbiðja sólina..

Heimsótti Lillý Elísabet í dag

Skilnaður númer sjö

Fór á stóra fundinn

Fór útí fótbolta á föstudaginn langa

Tvær pöddur

Einu sinni var stelpa sem var lokuð inní búri. Hún vissi ekki hvað hún hét en svo fékk hún miða sem á stóð, þú ert padda, stelpan var mjög ánægð að vita hver hún var en var soldið einmana. Svo labbaði önnur padda framhjá, svokölluð hann-padda, viltu vera hjá mér í búrinu, spurði paddan. Nei, ég verð fyrir utan, svaraði hann-paddan en stundum kem ég inní búrið að ríða þér, þá verður þú að vera í korseletti.Þá skutu rauð pödduaugun hennar gneistum svo hann-paddan datt dauð niður.

Ég elska mig og ég er ómissandi

Eitt mesta kraftaverk sem ég hef orðið fyrir, er nú að eiga sér stað, spurning hvort það komist á Topp Tíu Kraftaverkalistann

Skilnaður

Að skilja við sjálfan sig, skilja við þetta leiðinlega í sjálfum sér, fara mála blóm í öllum regnbogans litum.

Ég verð ekki skotin í skrímslum

ég er eitthvað svo viðkvæm fyrir lífinu, merkilegt sem vinkona mín sagði í gær, við verðum ekki skotnar í skrímslum, við verðum skotnar í því góða í þeim.

Ég er eitthvað svo viðkvæm fyrir lífinu

Lífið er dásamlegt, dásamlegt og ég er komin í kjól

Glerskápur

það væri gaman að eiga glerskáp undir öll blöðin mín, eða fallegan skjalaskáp eða sápu.

Les einhver þetta blogg?

Nálaraugað

Saumaði vasa á sloppinn, og festi tölu á gráa jakkann, ég sagði AMMA hjálp þegar ég var að reyna þræða nálina.

Refsingin

Ella Stína spurði nornina: Hvað hef ég gert? Þú fæddist, sagði nornin. Þá ætla ég að fæðast aftur, sagði Ella Stína. Þá verður þú kæfð í fæðingu.

Tilmæli nornarinnar

Það kom einu sinni norn í heimsókn til Ellu Stínu, hún sagði eftirtalið: Þú mátt ekki borða, ekki snitsel eða þorsk, kannski eina og eina pulsu einstaka sinnum en það er ógeðslegt, svo máttu ekki mála ganginn bleikan, það er yfir strikið, og ekki vera glöð, heyrirðu það, og allsekki dansa, og þvísíður fara í sund, vertu bara heima að telja hárin á höfði þínu og skamma þig fyrir allt sem ég hef sagt.

Æðislegt að vera skilin

er pínu einmana, smá hvín í vindinum, kveikti á kertum, vann í leikritum, einkaritari hjá sjálfri mér, fattaði þegar ég fór að ganga í bæinn hvað þetta er gleðilegt að vera skilin, alveg æðislegt.

ég elska guð

Ég er búin að skilja alkóhólismann, kannski hef ég aldrei skilið hann áður, en alkóhólisminn, sjúkdómurinn vill hafa mig neikvæða, reiða, sorgmædda, óttaslegna, bitra, meinfýsna, hefnigjarna, og býr til allskonar aðstæður tilað kalla þetta fram, já að ógleymdri skömminni, sektarkenndinni, minnimáttarkenndinni, hann vill hafa mig svona, OG ÉG VEL ÞETTA, ÞETTA ER MINN VILJI, og eina sem getur bjargað mér er æðrimáttur, eitthvað sterkari en ég sem kemur til skjalanna, æðri máttur, góðvild, mörk, ást, kærleikur, umburðarlyndi, skilningur, víðsýni, og gleðin, GLEÐIN, GLEÐIN,.......... og æðri máttur er í fólki, guð starfar í gegnum fólk, guð er hérna við borðið.

Er ást? Þögn. Ég fyrir mitt leyti segi já, það er ást. (Þorvaldur Þorsteinsson)

Það hvín og sólin skín

Fór á fyrirlestur í Háskólanum, AÐALBYGGINGUNNI

Kaffiuppáhelling og uppvask

Smá af lífinu

Búin að mála ganginn bleikan, alveg guðdómlegt, og stiginn túrísblár, gefur Karabíska stemmningu þegar komið er inní húsið, búin að dansa og dansa, yndislegt. Valli frændi hringdi og sólin er úti, fermingarveisla og verð að fara í bað, Hólmsteinn kom með fína hugmynd í sambandi við Mundu töfrana. Á ég skreppa austur. Eða vestur. Hvar er ferðataskan mín. Og lífið er dásamlegt. Og tvíburarnir komu í læri í gær með konum sínum og börnum, undursamlegt, Embla málaði tvær stórkostlegar myndir og Lillý Elísabet staflaði glösunum.

Eitthvað lifandi

Þessi jarðarför var eitthvað lifandi, jarðarförin hans Þorvaldar, líka allir gestirnir og allt, það var eitthvað lifandi, já það var einsog hann, hann var svo lifandi, og svo var hann alltaf að snúa öllu á hvolf.

Jarðarför Þorvaldar

Fór fram í dag í Hallgrímskirkju, enn absúrd þegar ég skrifa þetta, í lokin þegar kistan var borin út og sett á mold á hana fannst mér alltíeinu að við værum stödd í innsetningu eftir Þorvald Þorsteinsson og þegar allir gestirnir voru í biðröð í erfidrykkjunni og við vorum að velta því fyrir okkur hvað væri að gerast stakk ég uppá því að það væri ljósmyndari að taka myndir af hverjum og einum og svo opnaði Þorvaldur sýningu:Gestir í jarðarför minni. Það stafaði svo mikilli hlýju frá Þorvaldi, hann var alltaf að hlusta og hlusta og hlusta einsog maður væri að segja eitthvað merkilegt og hann væri þáttakandi og hann var að hlusta og svo hló hann og sneri sér í hring og hló og augun tindruðu og hann hreyfði sig svo mikið og hló og hlustaði og sagði eitthvað fallegt einsog þegar hann sagði að bloggið á þessu Heimsveldi væri einsog Chaplinmynd. Og ástin hans og Helenu var ein sú fallegasta, þau voru alltaf kát og einu sinni komu þau fljúgandi upp tröppurnar þegar kærastinn hafði yfirgefið mig og vildi ekki taka þátt í því að ég hafði slasað mig, og mér fannst heimurinn svo tómur og einskis virði, þá voru þau nýbúin að gifta sig, og ég sagði þetta hefði verið fyrsta rifrildið okkar, til hamingju sögðu Helena og Þorvaldur, til hamingju.

123

Það voru tölurnar 123 í myndavélardraumnum.

Veitingahús í Grikklandi

Dreymdi Jökul og fleira fólk, vorum úti að borða í Grikklandi, og það var líka fleira fólk í Snákadraumnum.

Myndavélin

Dreymdi Óskar gaf mér myndavél, silfurlitaða og þunna soldið einsog einnota en ég var voða glöð í draumnum.

Snákasafnið

Dreymdi ég byggi í þremur samliggjandid herbergjum hátt uppi, í blokk kannski og soldið einsog í New York, það voru alltaf að birtast snákar í hrúgu, sumir stórir, aðrir minni, allskonar á litir en ógnvekjandi, þeir skriðu ekki en lágu í hrúgunni, svo kom Óskar og ég sagði honum frá hrúgunni en þá voru þeir horfnir.

Reðursafnið og guð

Fór á Reðursafnið í dag í fyrsta sinn, það var ekki hægt að borga með korti en Safnvörðurinn benti mér á að taka út pening í Hraðbanka á Hlemmi. Hraðbankinn gerði sér lítið fyrir og gleypti kortið en slíkt hafði ekki hent mig áður, ég lét loka því en fór aftur á Reðursafnið og skammaði manninn fyrir að nú væri það honum að kenna að kortið mitt hefði tapast og guð vildi ekki að ég skoðaði Reðursafnið. Safnvörðurinn sagðist halda að Guð hefði lítið með það að gera og bauð mér að skoða safnið ókeypis, ég gaf honum Bænabók í staðinn sem hann var hæstánægður með, ég fór inn á safnið og skoðaði öll þessi typpi af ýmsum stærðum og gerðum, loks var mér farið að finnast að typpið væri guð, einmana guð og tjáði þá skoðun mína við Safnvörðinn og hann tók því ekki fjarri.

númer eitt

Mér er uppálagt að skrifa einn status á dag sem sýnir hvað ég elka mig mikið og hér kemur sá fyrsti. Ég fór í úlpuna og rauðu skóna sem ég er búin að eiga í fimm ár og komið gat á þá og fór útí kuldann og ég man ekki hvort ég hugsaði það á leiðinni útí Nóatún eða á leiðinni heim að þetta væri bara lítill skilnaður en ég keypti klósettpappír átta rúllur, undanrennu, sólkjarnarúgbrauð, himalayasafa lífrænan, eina appelsína, tvær sítrónur, rauða papriku, gingeralflösku á 325 krónur, og kaffipoka frá kaffitár heitir morgundögg, það var ískuldi og ég setti þetta allt í poka og það voru næstum engir bílar að keyra, og enginn að njósna um mig.

Annar mars... breyting

Hann flutti inn annan mars en gat ekki flutt inn ímeilið sitt núna annan mars.

Grét og hóstaði

Hann grét og hóstaði á nóttunni uppí rúmi hjá mér þegar enginns sá eða heyrði til, en aftók með öllu að ég kæmi með í krabbameinsmeðferðina, geislameðferðina, sagði það breytti engu, þótt ég træði mér oft með, en hann vildi fara einn tilað daðra við hjúkrunarkonurnar og láta alla halda hann stæði einn í þessu, misskilin hetja og aumingi.

Grét og hóstaði

Hann grét og hóstaði í heilt ár útaf krabbameini uppí rúmi á nóttunni þegar enginn heyrði til nema ég, en svo vildi hann ekki að ég kæmi með honum í geislameðferðina, hann vildi koma einn og daðra við hjúkrunarkonurnar og láta alla halda hann stæði einn í þessu.

Hann drap ástina

Hver drap ástina

Ást mín

Ást mín byggist á því að vera ekki hafnað eða kalla fram höfnun. Segulásinn er höfnun.

Asnalegt líf

Honum finnst líf mitt asnalegt, hvort sem það er forsíðan eða baksíðan.

Bæjarstjórinn í draumnum

Hann kemur aftur þegar hann er búinn að hnýta hnútana, reima skóna, eða þeas. ekki reima skóna heldur korselettið. Bæjarstjórinn yfir mig hafinn. Fannst ég eiga heima hér eftir að gesturinn fór.

Allt þetta uppvask var sýndarmennska

Yfirmaður á Höfnunardeildinni

Grín er ekki bara grín

Grín hefur verið notað til þess að upphefja, gagnrýna, niðurlægja, sameina og splundra. Grín MacFarlane, þá sérstaklega hið margumrædda „We Saw Your Boobs“ lag snérist um að hlutgera konur.

Miðnætti

Það hvín í rigningunni og það lekur inn um nýja gluggann, ... gamli glugginn lak aldrei, búinn að vera hér frá því húsið var byggt, það eru hviður í rigningunni, það er allt blautt, regnið hamast, ....

Þorvaldur Þorsteinsson minn

Það eru kannski ekki eins skörp skil milli lífs og dauða og við höldum, en nokkrum klukkutímum eftir ég frétti andlát Þorvvaldar leit ég uppí risgluggann á gula húsinu þarsem hann bjó þegar hann var í landi og ég man ekki hvort ég spurði hann hvað ég ætti að gera en hann svaraði: Mundu eftir að sinna myndlistinni. Mér fannst það soldið skrítið af því ég var rithöfundur.

Reynimelsdraumur frá 2010 24.okt

Mig dreymdi ég væri á gamla Reynimel og byggi í kjallaranum einsog ég gerði um tvítugt og líka sautján ára þegar Kristjón kom í heiminn, í einu herbergi ónotuðu var ek. geymsla en samt ekki geymsla en þar voru nokkur málverk, svo fannst mér manneskja af málverkinu vakna upp og koma til mín, og ég varð hrædd og hélt hún væri innbrotsþjófur en í rauninni held ég hún hafi vaknað upp annaðhvort úr geymslunni eða málverkinu, - hún kom nálægt mér, ég sá að þetta var ég en var samt hrædd, við sjálfa mig, - ég fór útúr húsinu og var að reyna að hringja á lögregluna, - en málið er ég að veit ekki frá hvaða tímabili þessi draumur var.

Kalliði mig Væng og Kistan, stórmerkilegt (28.júlí 2012)

Amman: Embla hvernig finnst þér þegar þú ert kölluð prinsessa? Embla: Ekki skemmtilegt. Amman: En hvað má kalla þig? Embla: Kalliði mig Væng. Amman: Ef þú heitir Vængur hvað heiti ég þá? Embla: Kista, þú heitir Kista, hæ Kista. Amman: Hæ Vængur. Embla: Hæ. Amman: En hvað er í þessari kistu? Embla: Hún er lokuð. Amman: Lokuð!? Embla: Hún er læst! Amman: Og getur enginn opnað hana? Embla: Nei, enginn, nema þú. Amman: Ég!? Embla: Já, opnaðu lófana. Amman: Opna lófana. Embla: Opnaðu svo mallakútinn.

Draumur sem mig dreymdi 27.september 2010 og rættist

Mig dreymdi ég varð hrifin af Grænlendingi, hann var pabbi stelpu sem ég kannaðist við. Hann var með sítt gljáandi svart hár og ég kyssti hann. Það var reyndar flóki í hárinu á honum. Mér fannst hann ætti að vera maðurinn minn, svo vorum við alltíeinu lögst á þröskuld á apóteki og það var ekki eins gott að kyssa hann og í byrjun. Þá kom ungur maður hlaupandi og sagði hann þyrfti að koma strax, því það væri vesen. Þá kom í ljós að Grænlendingurinn var bæjarstjórinn í þessum bæ.

Ég er mjö góð í raunveruleikanum

Klúturinn

Óskar kemur gangandi stíginn. Elísabet er á tröppunum að taka ljósmyndir. Henni sýnist hann vera fullur, hann er með sár í andlitinu og gengur allur rykktur til og frá. Ég sakna klútsins míns, segir hann. Það er enginn klútur hér, segir hún. Ég kom af því ég saknaði klútsins. Ertu fullur. Nei, ég var að koma af sjónum í gærkvöldi. Ég ætla biðja þig um að fara héðan. Þú verður þá að hringja á lögregluna. Það er enginn klútur hér. Ég saknaði klútsins og saknaði líka þín. Ég hef ekkert við þig að tala, sagði Elísabet og fór inn.

Sagan

Það hvín í öllu, það er vetur, en það er hlýtt, það var gott að sjá himinninn þegar ég vaknaði, ég veit ekki hvar neitt á að vera, á ég henda rúminu, það er svo mikið af öllu, skrauti, myndum og dóti, allskonar og hvað á ég að skrifa um, ég veit ekkert hvað ég á að skrifa um, það hvín ennþá soldið í og ég elska puttana á mér og ég er að hugsa um allt þetta sem ég á, hæfileikana, leikritin, sögurnar, ég snýst bara í hringi, samt er ég búin að gera fullt, bað guð um að ég mætti vera ánægð. Og ég má fara létt með þetta, Elísabet, búðu til bók, eina bók í dag, lofaðu, ókei.

Þarf að skoða það

Málið er að ég beiti líka ofbeldi og fallegi hundurinn í sjónvarpinu er að deyja og ég þoli það ekki, hann er algjör hetja, en afhverju bregst ég við með ofbeldi, þarf að skoða það.

Ísafjarðarskápurinn

Sumir skápar eru merkilegri en aðrir, þetta er lítill skápur sem ég stal af Ísafirði og ég hef aldrei komist uppá lag með að nota hann, einu sinni geymdi ég þó nærbuxunar mínar í honum, svo ýmislegt dót, en það er óþægilegt að nálgast það í honum, svo reyndi sambýlismaður minn að geyma í honum rofa og þannig smálegt, ég hafði ætlað að geyma dót fyrir Ellu Stínu í honum, svo dreymdi mig að Ilmur leikkona vildi að ég sýndi Hilmari Snær hvað væri í honum, já og skápinn sjálfan en ég veit ekki enn hvað gera skal, skápurinn er tómur, þessi fallegi stolni skápur, gefum honum orðið: Ég er bara lítill skápur og enginn veit til hvers á að nota mig, enginn veit hvað er í mér, enginn hefur hlustað á mig, enginn veit hver bjó mig til, ég þori ekki að tala því ég hef aldrei talað, sjálfur veit ég ekki hvað á að vera í mér, kannski á ég bara að vera tómur.

Á kaffihúsinu

Mig langar að strjúka með mjúkum lófanum stinnan vöðva þjónsins á kaffihúsinu. Hann er í ermalausum bol og með svarta svuntu. En ég fer heim með strætó með umslag sem vinkona mín var að senda mér, mastersritgerðin hennar; móðurmynd í íslenskum skáldskap. En ég var einmitt að koma frá mömmu þar á undan, hún sagði það væri stuttur í mér kveikjuþráðurinn.

Að líða vel

Þegar þér líður vel verðurðu svo jákvæð, tilað gefa sjens, en þú ert búin að gefa nóg, þú gafst stóra gjöf, sumu verður að henda.

Rósavöndur

Ég er líka búin að beita smá bobbeldi, ég sló hann með rósavendi, rauðum rósum.

Þekkti annan þeirra

Dreymdi draum, ég var með rauðu töskuna og hún var full af nikótíntyggjó og það lá útum allt herbergið, þetta var á hótelherbergi og það var á horni á ganginum á hótelinu og fyrir utan herbergið voru tveir menn að slást og ég þekkti annan þeirra.

Öll þessi drykkja

• Ég drekk svo mikið og búin að gera í fimm ár, safa, vatn, malt, appelsín, djús, litla kók,.... endalaus og endalaus þorsti, í nótt drakk ég heilan líter af ísköldu vatni og í nótt fór ég að hugleiða afhverju ég drykki svona mikið og komst að því að ég er að undirbúa mig fyrir dauðann, ... koma lífinu á hreyfingu 
• Drekkur, pissar, drekkur, pissar, held í mér, skammast mín fyrir að drekka svona mikið, fyrir að pissa svona mikið, drekk, pissa, drekk, pissa, held í mér, ..... þetta er búskapur.... ég er allavega orðin voða 
• þreytt um á þessu.........
• voða þreytt á þessu
• hvernig get ég hætt að drekka svona mikið
• eða á ég bara líta á þetta sem 
• tímabil
• tímabil
• tímabil

Ofbeldismaðurinn

Ofbeldismaðurinn er kominn inní mig

• Ofbeldismaðurinn er kominn inní mig
• hann segir mér hver ég er
• ég sé ljót ómöguleg
• og þreytuleg
• afhverju ég geti ekki sofið
• afhverju hringir enginn í þig
• þú ert alltof feit
• afhverju ferðu ekki í sund
• þú ert alltaf að hugsa um það
• hver heldurðu að vilji vera með þér
• ísskápurinn þinn er tómur
• þú getur ekki vaknað á morgnana
• og svo langar mig að kýla sjálfa mig
• eða það er ekki ég, það er hann
• hann er kominn inní mig. 
• 
  

Ég get ekki sofið og ég get ekki kúkað

Ég er að reyna verða fullorðin,... nánar um það síðar

Ég vil ekki hafa nafnið mitt framan á hurðinni, sagði Ella Stína, ég er meira svona leyni.

Ástin var orðin verulega vond, hún svaraði fyrir sig, hún brá sér í pöddulíki og klóraði keðjusagarmorðingjann

Eða kannski 1.september þegar ástin fékk einn skyndibitann enn og kölluð óþverri og padda

Dánardagur ástarinnar

Ástin dó 2.september 2012 eftir að það hafði verið stanslaust snúið uppá hana, henni haldið niðri og hún marineruð í ofbeldi, nísku, smásmuguhætti, stjórnsemi, æðisköstum, hún reyndi að standa sig,...

• en henni tókst það ekki,... hún dó... 
• birtist svo í ungum manni á óvæntum stað
• feimin og hrifin
• og undrandi

því hún ætlaði aldrei að koma aftur.

Ástin er dáin

• Ástin er dáin
• hún flaug út um gluggann
• en fyrst flaug hún út um hjartað á mér
• ísköld og skjálfandi
• enginn veit hvert.

Túlípanar

Ég keypti fjólubláa túlípana í búðinni, það er soldið kalt, ég þvoði vasann, og keypti líka Fanta Remix eða hvað það heitir, get ekki sofið, en er heima hjá mér og öðru hverju að sjá eitthvað óhreint og það er svo góð tilfinning að þvo það, og svo var gert fjárnám í húsinu mínu.

Amma mín

Amma mín er æðri máttur í dag, ég svaf bara fjóra tíma og allt lekur inní hausinn á mér, líka allskonar rugl, mig langar að segja öllum frá þessum ofbeldismanni en ætla ekki að gera það í dag, ég er svo syfjuð, hvað langar mig líka að tala um hann, þetta er bara hausinn á mér, ekki hjartað, hjartað er löngu orðið afhuga honum, þá dó ástin.

Tómt

Þegar ég samþykkti að hafa hann á heilanum varð allt svo tómt, ...

Hann er engum líkur....

Seinna í dag

Í dag er heiður himinn og sól, ég vaknaði um hádegi, mitt vandamál er að ég vakna ekki á morgnana, þóttist vera þunglynd í morgun og í ástarsorg, en það er ekki rétt, svo kom ég í matsalinn og borðaði baunir og grænmeti, við borðið var verið að tala um adhd og svoleiðis og geðlækninn góða og sá maður var að borða fisk, í setustofunni sátu nokkrir og spjölluðu saman, ég fékk mér kaffi í kaffikróknum og fór svo í tölvuna, þarf að fara út og ná í lyf. Og hlakka til að fá mér ferskt loft og líka klæða mig og raða nærbuxunum mínum. Ef guð lofar fer ég í sund seinna í dag.

Íslenska kerlingin

Hælið

Jæja, nú er ég komin á hælið, gleðilegt ár og búin að fara í heita pottinn og borða tvíböku, inní mér er spjótið útaf þessu tilfinningarugli sem ég hef komist að því að er stórhættulegt. En ég ætla að fara að sofa og kannski finna eitthvað að lesa.

Hvernig elskar maður sjálfan sig?

Setur sér mörk.Setur sér mörk. Tekur ákvörðun og stendur við hana. Skiptir um skoðun. Tannburstar sig. Naglalakkar tærnar. Hugsar málið. Svarar strax. Burstar hárið. Les blöðin. Vaskar upp. Lætur uppvaskið standa. Læsir húsinu. Lætur það standa opið. Fer í háskólanám. Fer í sund. Elskar sund. Dansar á hverjum degi. Spilar tónlist. Heldur ömmustelpuboð. Eldar læri. Nennir ekki að elda læri. Fer á fund. Tjáir sig. Er heiðarlegur. Segir ekki allt. Segir allt. Biður bænirnar sínar. Lætur athuga löngutöng á hægri hendi.

Svefnherbergið mitt er æði og á eftir að verða enn sætari

Lillý Elísabet

Hún var svo fín í rauða kjólnum sínum. Og fékk eldavél samansetta og hrærði í pottum og borðaði matinn sem hún eldaði og var svo örugg og kotroskin við þetta að unun var á að horfa, borðaði svo grænar baunir og lambalæri við borðið og ég fékk að sitja við hliðina á henni.

Gaman

Það verður gaman að vita hvernig hann ætlar að stjórna þér, sagði vinkona mín á gamlársdag og það kom í ljós sama dag. Já þetta er rannsóknarefni en hér er allt fullt af álfum dansandi hringinn í kringum húsið og kannski ætla ég að vita hvort ömmustelpurnar geta gert það þegar verður partý, dásamlegt kvöld hjá Jökli og Kristínu, besta læri sem ég hef smakkað, saknaði Óskars soldið eða hugsaði til hans, nú voru árin orðin tvö en í fyrra bara eitt en núna veit ég að bara eitt skiptir máli að elska sjálfan sig svo ég hafi góða dómgreind og svo auðvitgað þrjátíu aa fundir á dag og lifi ljósið.