Halló....

jæja gleðileg jól, mánuður síðan ég hef bloggað og þú hefur ekki kommenterað enda er það í lagi, þetta er dómssalur ekki blogg en ég er búin að gefa út nýja bók,

JÖKULL OG KRISTÍN GENGU Í HJÓNABAND,

svo komu jólin og bráðum koma áramótin, Alexía kom í heimsókn í dag og sagði að hún þarna konan í bókinni skyldi koma út því hún væri orðin fræg, en hún vildi ekki koma út því hún var að bíða eftir að verða fræg.
Þú ert fræg.
Er ég fræg.
Já, það var kona sem skrifaði um þig.
Hvaða kona, hvaða kona?
Þú ert fræg fyrir að vera í lokuðu herbergi.

****

Og svo bráðum set ég inn mynd af brúðhjónunum, þeim sætustu í heimi.

Listaverk

Kannski á ég að gera meira af því að heilsa og kveðja, ég man eftir því þegar ég fæddi tvíburana fór ég í fæðingarorlof þegar þeir voru tveggja ára, þegar við Ingi skildum fór ég yfir helgi eða svo að Búðum á Snæfellsnesi, anda, búa til pláss, taka breik, staðfesta, eitthvað gamalt var að hverfa, eitthvað nýtt að taka við, - ég hef stundum hugsað um það hvað ég gæti gert af því tvíburarnir fluttu að heiman, mig langar að gera bíómynd um útidyrahurðina og orðið mamma. En það er nóg að skrifa sögu um það, eða frásögn.

Útidyrahurð opnast. Mamma. Útidyrahurð opnast. Mamma, mamma, mamma, mamma. Útidyrahurð opnast. Mamma. Útidyrahurð opnast opnast opnast opnast. Mamma, mamma, mamma. Skellist aftur. Mamma. Skellist aftur skellist aftur opnast opnast mamma opnast mamma skellist aftur mamma mamma mamma opnast skellist aftur skellist aftur opnast mamma mamma. Mamma. Opnast.

Einsog þegar ég hélt uppá afmælið mitt og uppgötvað hvílík afrek ég hafði drýgt sérstaklega kannski síðast liðin fimmtán ár eða tuttugu ár, eða rúmlega þrjátíu ár, og nú var eitthvað nýtt að taka við, þá hvernig á ég að kveðja þennan tíma, og fagna nýja tímanum. Með því að fara burt,

hvert langar mig að fara?

Það tekur því ekki

Svo eru þessir pokar við munnvikin, kiprur, pokar, og baugar, hálsinn í fellingum, allir orðnir eitthvað svo brosmildir eða þá herptir.

Nítjánhundruðogeitthvað...

Ég man þegar árin fóru að koma sem byrjuðu á tvöþúsund og eitthvað, þá fylltist ég svo mikilli eftirsjá til áranna nítjánhundruðogeitthvað, ég virkilega syrgði þau og fannst þau alvöru ár og talan nítjánhundruð sem ég var miklu meira tengd, þetta var kannski ekki þunglyndi en jaðraði við það, eftirsjá og söknuður og vitneskja um það að ég fékk engu ráðið um tímann.

Að eldast

Þegar ég varð fimmtug fékk ég áfall, mér fannst ég og allir orðnir svo gamlir, alltí einu breyttist skynjun mín á tímanum, mér fannst að ég ætti tíu ár eftir ólifuð, svo væri allt búið, um leið byrjaði heilsu minni að hraka, ég fékk mígreni, stirðleika, og allt hvað eina. Ég gerði mér grein fyrir að ég myndi deyja og hvað yrði þá um dótið mitt, þá myndi einhver koma einsog ég kom til ömmu þegar hún var dáin og horfði á inniskóna hennar, byrja að sortera allt og pakka, henda og geyma sumt og eiga annað. En líkami minn væri liðið lík, stjörf, ég myndi aldrei vakna aftur. Ég horfði á jafnaldra mína einsog hvert annað undur, hvernig aldurinn tók þá til sín, gerði eina hrukku hér, bætti við einum drætti hér, litaði hár grátt, við fitnuðum, varirnar þynntust, samt talaði enginn um þetta, það var einsog þetta væri upphafið á langri ferð, ég starði á þetta í hryllingi og forundran og hugsaði hvort þessi sem ég var að horfa á væri að hugsa það sama, að ég væri að eldast, - og bráðum væru mínar fögru hendur alsettar hrukkum en hendurnar voru það sem elskaði mest við ömmu mína og voru undraverk því þær voru ekki einsog mínar.

Jólaballið

Allt í einu urðu allir svo gamlir
með hrukkur og gleraugu,
alla þessa óvæntu drætti hér og hvar
gráhærðir og með grásprengt hár
og milt yfirbragð, milt augnaráð
augabrýrnar hurfu, varirnar þynntust,
hár stungust útúr andlitinu,
nefið stækkaði og eyrun,
já einn daginn vaknaði ég upp á jólaballinu
á Hótel Borg sjö ára gömul
og þá voru allir orðnir svona gamlir.

uj

Ég er að hugsa um að læra að lifa með þessu þunglyndi, það er reyndar mest á morgnana og á kvöldin verð ég að gæta þess að fara ekki yfirum af snjöllum hugmyndum og kæti, í staðinn fyrir að losna við þetta þunglyndi, segi ég hæ þunglyndi. Fáðu þér kaffi. Svo á ég að skrifa miklu meira, skrifa geðveikina niður ha ha ha,.... ég skrifa þig niður.

er í þunglyndi

Gleymska

Maður á víst alltaf að muna allt, og nú er gleymskan helsti óvinurinn, maður á muna söguna sína svo maður geri ekki sömu mistökin, fer á AAfundi væntanlega tilað muna, gleyma ekki, en þá hafa ekki verið tíundaðir kostir gleymskunnar.

Storm

It was storm at my house

and storm at his

between us

the Atlantic Ocean

with storm

so I imagine

his arms around me

and forgot.

Bón

Prófaðu að vera glöð í eina mínútu,

bara eina mínútu ekki hugsa um innbrotsþjófa, flugslys og hörmungar,

ég er bara að biðja um eina mínútu,

eina mínútu.

ástfangin af mér, -

Vinkona mín segir ég eigi að vera ástfangin af mér, - ég kem alltaf aftur og aftur að því, en hvernig fer það fram. Einsog fara snemma að sofa, eða hvað?

En ég er með andþrengsli, ég hef ekki haft andþrengsli í tíu ár eða ég veit ekki hvað lengi, þau byrjuðu í september eitthvað í sambandi við kærasta sem ég átti þá og hefur farið hljótt, - en þá komu þessi andþrengsli, þau voru viðloðandi í mörg ár,

og svo eru þau nú búin að vera uppá síðkastið, næ ekki andanum.

kannski vantar mig sól og ást og enga hræðslu.

Leiðinn, -

Leiðinn hefur alltaf bjargað mér og gerir það vonandi núna, -

því ég er orðin svo leið á því að LÁTA FÓLK VERA AÐ SKAMMA MIG

og og og

ÉG ER ORÐIN LEIÐ Á ÞVÍ AÐ VERA EKKI NÓGU GÓÐ, -

lifi leiðinn!!!

að sleikja frímerki

er galdur, eða hvar annarstaðar lætur maður munnvatn sitt!?

Draumur 25.október

Dreymdi ég var við fljótsbakka, þar bullaði kröftugt jökulfljót, heill hópur þurfti að skríða eða ganga yfir örmjóa brú eða planka tilað komast hinumegin, ég ákvað að fara ekki, en náði að bjarga unglingsstelpu uppúr vatninu, hún var næstum drukknuð, hvarf í vatnið en kom upp aftur. Linda var hinsvegar fremst í flokki í hópnum.

Hinumegin á bakkanum var stórt, hvítt fremur glæsilegt hús.

Óöryggi mitt birtist á furðulegasta hátt, - það þarf allsekki að birtast sem óöryggi heldur á annan hátt.

*

Hvað er að vera elskuð... elskaður?

Draumur 24.október

Mig dreymdi ég væri á gamla Reynimel og byggi í kjallaranum einsog ég gerði um tvítugt og líka sautján ára þegar Kristjón kom í heiminn, í einu herbergi ónotuðu var ek. geymsla en samt ekki geymsla en þar voru nokkur málverk, svo fannst mér manneskja af málverkinu vakna upp og koma til mín, og ég varð hrædd og hélt hún væri innbrotsþjófur en í rauninni held ég hún hafi vaknað upp annaðhvort úr geymslunni eða málverkinu, - hún kom nálægt mér, ég sá að þetta var ég en var samt hrædd, við sjálfa mig, - ég fór útúr húsinu og var að reyna að hringja á lögregluna, - en málið er ég að veit ekki frá hvaða tímabili þessi stúlka var, -

Höfnun

Ég er með stanslausa höfnunarkennd, ef ég lít til hægri fæ ég höfnun, ef ég lít til vinstri fæ ég höfnun, svo ég lít hvorki til hægri né vinstri.

Hver ræður?

Drottningin: Ég er drottningin sem ræður öllu.

Ég: Ég veit það.

Drottningin: Og ræð ég ekki öllu?

Ég: Jú, þú ræður öllu.

Drottningin: Það ert þú sem segir mér það.

Fugl í lófanum

Vinátta, ég veit ekkert um vináttu, - jú vinátta er þegar vinkona mín segir
: Mundu hver þú ert?
: Hvernig líður þér blóm?
: Hvernig hefurðu það?

Þegar einhver tekur í höndina á mér, þegar einhver dinglar, þegar einhver sest í bláa sófann, þegar einhver sest við eldhúsborðið, þegar einhver kemur með fugl í lófanum, -

*

Fólk er með fugl í lófanum,
allir eru með fugl í lófanum,
svo ekki kreppa hnefann
þá getur fuglinn kramist,
opnaðu lófann þá sést fuglinn
eða flýgur burt,
og hafðu lófann opinn
svo fuglinn geti sest
í lófann aftur.

Þessi fugl í lófanum
sést ekki nema á sorgarstundum
og einstaka gleðistund,

það veit ég
því vinkona mín
kom einu sinni
þegar pabbi minn dó
hún rétti fram lófann
og mér sýndist vera fugl
í lófanum

og nú þrjátíuárum seinna
veit ég að það var rétt,
það er alltaf fugl
en hann sést ekki alltaf,....

*

Viðurkenning - höfnun

Getur verið að ég þoli ekki þegar einhver hefur raunverulegan áhuga á mér, - hvað er það, er það þá einhver nýr staður sem ég þarf að fara á, hreyfa mig úr stað sem heitir HÖFNUN og fara á stað sem heitir VIÐURKENNING.

Það er auðvitað alveg hætt að feika það, en ég er að tala um raunverulegan áhuga, raunverulega viðurkenningu frá botni hjartans, -

þetta er einsog að koma í nýtt hús - ég veit ekki hvernig ég á að haga mér.

*

Drottning sem ræður yfir öllu

Höllin: Ég hef ákveðið að hætta að vera höll en vera drottning.

Ég: Drottning?

Höllin: Já, það er nákvæmar.

Ég: Drottning einmanaleikans.

Höllin: Drottning yfir öllu.

Ég: Ókei.

Höllin: Hljómar það ekki vel.

Ég: Ertu þá drottning yfir mér.

Höllin: Já, þú gerir einsog ég segi.

Ég: Ég er farin.

Höllin: Þú getur ekkert farið.

Ég: Bless.

Höllin: Ég ræð yfir blessinu.

Ég: Þú ræður ekki yfir blessinu.

Höllin: Bless.

Það var eitthvað fallegt sem ég gleymdi, ég man það ekki lengur, kannski kemur það,....

Munið hrunið, munið hrunið, munið hrunið, -

ekki gleyma því, fáið það á heilann, látið heilann fyllast og ekki hugsa um neitt annað, -

Útkoma

Búin að finna út að þetta var gott. Maður á að standa með sjálfum sér.

Lagið

http://www.youtube.com/watch?v=TejJDFt6Tkk

Aftengjast,...

Aftengjast,.....

Fólk sem brosir mikið er stórhættulegt, ég hrædd við fólk sem brosir mikið

Of stór skammtur,... of stór skammtur, .... of stór skammtur

Fékk nóg!!!

Ég fékk bara nóg af því að ég ætti að ímynda mér eitthvað hræðilegt, skelfilegt, - algjörlega nóg, uppí háls, uppí kok, ég hef verið að ímynda mér eitthvað hræðilegt frá því ég var lítið barn og þegar ég var beðin um að ímynda mér eitt hræðilegt í viðbót þoldi ég ekki meir, - ég gjörsamlega trompaðist.

Áttin snérist, -

Ég er mjög ólík sjálfri mér, ég vil bara sofa, ég vil ekki vinna, ekki borða hollt, ekki fara í sund, í gær hélt ég að myndi verða bráðkvödd, bara um hábjartan dag, ég fattaði í morgun að heilinn á mér er girtur af með þráhyggjum, svo las ég komment á Facebók að maður á að hoppa yfir girðingar, eða brjóta þær, "tilþess eru girðingar", .... en ég hef enga döngun í mér til þess og þó, ég er að skrifa þessi orð, ég er búin að fá leið að skrifa eitthvað inní tölvunni, ég vil að það birtist strax og allir viti hvað ég eigi bágt, ég fór alltíeinu að hugsa hvað það hefur verið erfitt að veikjast á geði 2o ára gömul, ég meina það eru 32 ár síðan, afhverju er ég að hugsa um það, ég kveikti á rauðu kerti og fékk mér te úr þurrkuðum jurtum, himneskt og undursamlegt, það er sunnanátt, áðan var suðvestanátt, -

Mundi alltíeinu eftir guði, -

Þá mundi ég alltíeinu eftir guð og þá leið mér betur, þá þurfti ég ekki að kljást við þessar sveiflur, heldur væri þetta í guðs höndum. Yfir til þín guð, -

Jafnvægið fór... þessvegna eru sveiflurnar, ef sálin mín er bátur...

Áfall

Ég varð fyrir áfalli fyrir nokkrum dögum, síðan er ég búin að vera í sveiflum, ég fer hátt upp og langt niður, - vonandi fer þetta að jafnast út bráðum, -

Mjög merkileg upplifun, -

Óttinn er á undanhaldi, ég fann það í dag þegar hann yfirgaf mig að það var einsog þar kveddi minn besti vinur.

*****

Gamalt bank og veiklulegt

Einangrun, hún gerir mann skrítin, hanga alltaf heima, raða öllu, - en þannig er að ég var komin með fimm handrit þegar ég fór á Facebók og síðan hef ég ekki klárað neitt af viti, jú bænabókina, en svo eru eftir önnur handrit, ljóð, saga, leikrit, og ég ætlaði að fara skrifa eitthvað af því þegar alltíeinu gömul saga fór að banka uppá.

Hugsar um bók

Ég er búin að þvo eina þvottavél í dag
og nú er ég að þvo aðra
áðan var maður að moka útí næsta garði
ég kíkti útum gluggann
og sá glytta í hann,
ég spjallaði við Mánadís
hún var að æfa sig á fiðluna,
og nú er ég búin að kveikja á stóru tölvunni
því ég er að hugsa um bók.

Allt að

Það er alltaf allt að hjá mér, þegar ég fer á klósettið lít á klístruðu blómin á veggnum og hugsa það væri nú ráð að setja flísar þarna, sópa mylsnuna saman í horninu, raða uppá nýtt í handklæðaskápnum, færa geymslukassann inní geymslu, þrífa vaskinn, raða klósettpappírnum, strjúka af glerinu á myndinni fyrir ofan klósettið, þrífa spegilinn, og svo framvegis,

og svo hugsa ég um hvort ég eigi að sofa uppi eða niðri, niðri eða uppi og hvort ég eigi að kaupa nýjan bókaskáp, eða setja einn bókaskápinn aftur á gamla staðinn og hvað ég eigi þá að setja í staðinn fyrir hann, og hvort ég eigi kannski að fá mér vinnustofu, eða læra á píanóið, slípa upp gólfið í stofunni, færa gula stólinn aftur inní stofu, gera við saumspretturnar í gula stólnum, hvort ég eigi að mála gluggana að utan, sópa tröppurnar, hengja útúr vélinni, hafa pelsinn inní vinnuherbergi, í gestaherberginu eða fatahenginu, hvort ég eigi að láta gera við ofninn í stofunni, láta setja þrefalt gler í litla gluggann og hvaða vasi eigi að standa í glugganum, svona gef ég mér engan frið,

og held hausnum, hugsunum mínum alltaf uppteknum, aldrei sátt við hlutina einsog þeir eru, og aldrei sátt við sjálfa mig einsog ég er og þar af leiðandi aldrei sátt við annað fólk einsog það er.

Svo nú ríkir sáttin. Það er ekkert að. Það er allt í lagi.

Samtal

Hann: Ég varð bara ástfanginn af þér.

Hún: Já einmitt, og hvenær hættir það!

Lokun, -

Alltaf þegar ég eignast kærasta lokast ég.

Halló -

Það small eitthvað í samband,....

eða eitthvað datt úr sambandi sem hafði verið vitlaust tengt, -

Fjölskyldumótmæli.... voða sætt, -

Fjölskyldan er gróðrarstía eineltis, ....

Erindi í októberroki

Rok. Kona flýtir sér heim. Síminn hringir.

Harmsögur

Hún hélt sér uppá því að segja harmsögur af sjálfri sér, -

*

Skilningur

Nú skil ég afhverju ég hef fitnað; það er vegna þess að ég er hætt að tína saman playmo-kallana.

Bless, Elísabet með ljósið

Höll bíður ekki

Höll: Ég geri ekki annað alla daga en að bíða eftir honum.

Hún: Kannski er hann að bíða eftir þér.

Höll: Ég er höll.

Hún: Það bíður enginn eftir höll.

Höll: Höll bíður ekki eftir neinum.

Er höllin drottning?

Höll einmanaleikans: Ég geri ekki annað alla daga en að bíða eftir honum, þetta er óþolandi.

Hún: Kannski ert þú að láta bíða eftir þér.

Höll einmanaleikans: Ég er höll.

Hún: Kannski ertu drottning?

Höll einmanaleikans: Drottning?!!!?????

*

Höll einmanaleikans: Ertu að meina að ég sé drottning en ekki höll.

Hún: Drottningin gæti komið í ljós.

Höll einmanaleikans: Ég passa það ofurvel að drottningin sjáist ekki.

Hún: Einmitt, er þetta kannski lítil prinsessa?

Höll einmanaleikans: PRINSESSA HAHAHAHAHA....

Hún: Vannærð prinsessa sem vantar ást frá föður sínum.

Höll einmanaleikans: Þú meinar kónginum.

Hún: Er kóngur?

Höll einmanaleikans: Ég er búin að slátra nokkrum, líkin liggja í dýflissunni.

Höllin drambsama

Höllin: Ég geri ekki annað en að bíða eftir honum.

Hún: Kannski er hann að bíða eftir þér.

Höllin: Eftir mér?

Hún: Já, að þú látir renna af þér drambið.

Höllin: Hvaða dramb?

Hún: Drambið og hrokann.

Höllin: Það er naumast.

Hún: Hræðsluna, óttann.

*

Höllin getur ekki pakkað niður

Höllin: Ég geri ekki annað en að bíða eftir honum, ég nenni því ekki lengur, ég er farin norður á Strandir.

Hún: Þú kæmist aldrei fyrir Kaldbak, þú ert höll.

Höllin: Er ég höll.

Hún: Höll með þrjúhundruð herbergjum, leynigöngum, sölum, turnum, görðum, og svo framvegis.

Höllin: Og kæmist ég ekki norður á Strandir.

Hún: Þú gætir ekki einu sinni pakkað niður.

Höllin hlær

Höllin: Hann kíkir aldrei við svona óvænt.

Hún: Hann kíkti við í gær.

Höllin: Og hvað?

Hún: Það var allt slökkt og dregið fyrir glugga, hann hélt þú lægir inní þunglyndi.

Höllin: Hhahahahahahahha....

Höllin á bakinu

Höll einmanaleikans: Afhverju kíkir hann aldrei við.

Hún: Hann kíkti við í gær.

Höll einmanaleikans: Já, alltaf að kíkja.

Hún: Má ekki kíkja á þig.

Höll einmanaleikans: Ég er búin að steypa uppí hjartað á mér. Sá sem getur höggvið steypuna af hann fær mig.

Hún: Og ætlar þú þá að flytja út.

Höll einmanaleikans: Hvert ætti ég að flytja?

Hún: Í kjólabúð.

Höll einmanaleikans: Hvaða della er þetta.

Hún: Ég er bara orðin svo rugluð.

Höll einmanaleikans: Rugluð!?

Hún: Já, ég get ekki búið hér lengur.

Höll einmanaleikans: Bú bú bú.

Hún: Ég verð að flytja.

Höll einmanaleikans: Ætlarðu að taka mig á bakið?

Höllin og planið

Höll einmanaleikans: Kærastinn minn kíkir aldrei við, svona óvænt.

Hún: Hann kom við í gær.

Höll einmanaleikans: Það var ekki óvænt, hann ætlaði að bjóða mér í pönnukökur.

Hún: Þú sérð það.

Höll einmanaleikans: Ég sé það ekki neitt, ég sé að hann var með plan. PLAN.

*

Höllin gefur prik

Höll einmanaleikans: Afhverju kemur kærastinn minn aldrei við?

Hún: Hann kíkti við í gær.

Höll einmanaleikans: Nú jæja, hann fær prik fyrir það.

*

Kærasti hallarinnar

Höll einmanaleikans: Afhverju er kærastinn alltaf að hringja í mig?

Hún: Hann langar að heyra í þér.

Höll einmanaleikans: Hann er að tjékka á mér.

*

Mamma hallarinnar

Höll einmanaleikans: Ég er með ýmsar hugmyndir.

Hún: Nú, hvernig þá.

Höll einmanaleikans: Afhverju hefur mamma ekki komið í heimsókn.

Hún: Hún kom í gær.

Höll einmanaleikans: Já, en þar á undan.

*

Höll og kofi

Höllin: Hann er bara kofi.

Hún: Kofi?

Höllin: Hann er kofi, ég er höll.

Hún: Hann kemst kannski útúr kofanum.

Höllin: Og í höllina.

*

Ég er höll

Höllin: Ég þarf að komast á Facebók.

Hún: Viltu ekki hitta kærastann þinn?

Höllin: Ég er höll.

Höllin: Afhverju er ég svona feit?

Hún: Ha?

Höllin: Já svaraðu!!

Hún: Feit.

Höllin: Ég er tíu kílóum of feit.

Hún: Tíu kílóum.

Höllin: Ég verð að hafa frið tilað hugsa.

Hún: Ha?

Höllin: Nú get ég bara hugsað um hvað ég er feit.

Hún: Bara forvitni, en um hvað þarftu að hugsa?

Höllin: Svara þú því!

Höllin er ekki með munn

Höllin: Mig langar í nammi.

Hún: Nammi.

Höllin: Ég hef bara engan munn.

Hún: Er þetta ekki fulllangt gengið.

Höllin: Ha?

Hún: Þú ert ekki höll.

Höllin getur ekki sofnað

Höllin: Ég get ekki farið að sofa.

Hún: Hvað er.

Höllin: Það gætu komið innbrotsþjófar.

Hún: Þú ert að fóðra óttann.

Höllin: Fóðra óttann?

Hún: Veggfóðra höllina.

Sópað í höllinni

Höllin: Hvað ert þú að gera hérna?

Hún: Ég er að sópa hérna.

Höllin: Sópa!!!???

Hún: Sópa í höllinni.

Höllin: Er ekki allt í lagi!?

Höllin vildi hann hringdi

Höllin: Afhverju hringir hann ekki?

Hún: Þú baðst hann um að hringja ekki.

Höllin: Hann hefði nú samt getað hringt.

Höllin of feit

Höllin: Er ég of feit?

Hún: Of feit?

Höllin: Ég er of feit.

Kannast við Höll einmanaleikans

Það er margir sem segjast kannast við Höll einmanaleikans, - mér finnst það skrítið, því ég hélt ég byggi hérna ein.

Höll einmanaleikans.

Fólk spyr mig stundum að nafni, ég segist þá heita Höll einmanaleikans, mér finnst það einhvernveginn passa betur en Gremja.

Höllin

Höllin: Ég ætla horfa aðeins á sjónvarpið.

Hún: Sjónvarpið.

Höllin: Færðu þig aðeins, ég ætla leggjast í sófann.

Hún: En hvað með höllina.

Höllin: Hvaða höll?

Hún: Höll einmanaleikans.

Höllin: Þekki enga slíka höll, það var einu sinni róni sem ég þekkti sem var kallaður höll einmanaleikans.

Höllin með test

Höllin: Þú hefur sagt frá mér.

Hún: Nei, ég hef engum sagt.

Höllin: Það var gott.

Hún: Afhverju hélstu það?

Höllin: Þetta var test.

Hún: Test!?

Höllin: Þú hefur semsagt sagt einhverjum.

Höllin blikkar

Höll einmanaleikans var dimm og drungaleg, þar var hvergi ljósglæta. Stundum ef síminn hringdi þá upplýstist höllin en það voru blikkandi viðvörunarljós.

Höllin sem hundur

Höllin trítlaði við hliðina á mér og þegar við mættum einhverjum settist hún niður. Voðalega er þetta hlýðin höll, sagði sá sem við mættum. Svo spjölluðum við saman góða stund og svo hélt ég áfram með höllina. Þú heldur að ég sé hundur, sagði höllin þá. Hundur? Já, þú hefur mig í bandi, gefur mér hundamat, lætur mig setjast, klappar mér og hvaðeina, afhverju heldurðu að ég sé hundur. Það ert þú sem hefur alltaf heimtað að vera hundur, sagði ég þá.

Höll útí tunnu

Hún: Get ég fengið Höll einmanaleikans?

Þjónninn: Því miður, hún er ekki lengur í boði.

Hún: Er ekki einhver gömul útí tunnu?

Höll á lager

Höll einmanaleikans: Ég er hrunin.

Hún: Ég fá þá aðra á lager.

Höll einmanaleikans: Lager!!!!!!!!!!!!!!!! Sagðirðu lager!!!! Þú ert búin með lagerinn.

Höllin er alheimurinn

Hún: Þú ert hrunin, ég þarf að byggja þig upp aftur.

Höll einmanaleikans: Já, þú þarft að byggja mig í líki skýjanna, sólarinnar, skógarins, húsanna, dýranna, gatnanna, götuljósanna, garðanna, fólksins, alls á jörðinni og í líki stjarnanna.

Höll rís af sjálfu sér

Hún: Ef þú hrynur, hvað gerist þá?

Höll einmanaleikans: Þá rís ég af sjálfu sér.

Höll rís af sjálfu sér

Hún: Má ég spyrja þig að einu.

Höll einmanaleikans: Hvað?

Hún: Hvað gerist ef þú hrynur.

Höll einmanaleikans: Ef ég hryn?

Hún: Þarf ég þá að byggja þig aftur?

Höll einmanaleikans: Nei, þá rís ég af sjálfu sér.

Höllin bítur

Höll einmanaleikans trítlaði við hliðina á henni niður í bæ.

Hún: Þú mátt ekki bíta neinn.

Höll einmanaleikans: Ég bít þá sem mér sýnist.

Símtalið

Hún: Hvað gerist ef ég hringi eitt símtal?

Höll einmanaleikans: Ég hryn.

Höll einmanaleikans

Höll einmanaleikans lá fram lappir sínar og hét henni ævarandi tryggð. Ég verð alltaf hjá þér, sagði höll einmanaleikans. Alltaf? Alltaf, ítrekaði höll einmanaleikans. Hvað þarf ég að gera í staðinn? spurði hún. Ekki segja neinum frá mér.

Kærleiks

Kærleikurinn er eina vitið, - ég á engra kosta völ, en samt er það auðvitað val, hvað verður um mig ef ég vel kærleikann. Verður þá ekki valtað yfir mig, og ég missi allan mátt, segi já, - já? Já! Og finn mér vöknar um augun og tárin koma fram í andlitið, þau hafa beðið þar í viðbragsstöðu, hvað gerist ef ég opna fyrir kærleikann, - þá lifi ég kannski.... lifi, -

Draumur 27.september

Mig dreymdi ég varð hrifin af Grænlendingi, hann var pabbi stelpu sem ég kannaðist við. Hann var með sítt gljáandi svart hár og ég kyssti hann. Það var reyndar flóki í hárinu á honum. Mér fannst hann ætti að vera maðurinn minn, svo vorum við alltíeinu lögst á þröskuld á apóteki og það var ekki eins gott að kyssa hann og í byrjun. Þá kom ungur maður hlaupandi og sagði hann þyrfti að koma strax, því það væri vesen. Þá kom í ljós að Grænlendingurinn var bæjarstjórinn í þessum bæ.

Þá fer óttinn burt

Ef ég bara treysti þá fer óttinn burt.
Ef ég vona það besta þá fer óttinn burt.
Ef ég trúi þá fer óttinn burt.
Ef ég er í kærleikanum þá fer óttinn burt.
Ef ég segi satt þá fer óttinn burt.
Ef ég upplifi mig jafna öðrum og ekki fyrir ofan þá eða neðan þá, - þá fer óttinn burt.

Ef ég borga reikningana mína fer óttinn burt
Ef ég fer í sund fer óttinn burt.
Ef ég tala við vini mína fer óttinn burt.
Ef ég steiki læri fyrir börnin fer óttinn burt.
Ef ég brosi fer óttinn burt.

Ef ég hugsa ekki um það meir fer óttinn burt.

Uppljómun

Nú veit ég afhverju ég sef svona mikið og lengi, það er til að forðast óttann.

Að fóðra óttann

Óttinn er fóðraður með snobbi, sýndarmennsku, óheiðarleika, efasemdum, ranghugmyndum, hjátrú, vantrú, tilgerð, leti, .... að fóðra óttann, til hvers að fóðra óttann, af því maður þekkir óttann svo vel, og veit hvað hann étur, maður á það alltaf til uppí skáp, maður þarf að fara niðrí fjöru tilað ná í eitthvað handa kærleikanum og maður nennir ekki þangað, svo maður gefur óttanum endalaust að éta, því óttinn er alltaf kominn á öxlina á þér, og vill fá að éta úr lófa þínum, hrifsað það reyndar þaðan og alla hendina með, skjálfandi höndina, óttinn óttinn óttinn, eitthvað svo kunnuglegur, veist hvar hann á heima, einsog núna þorir ekki að segja frá óttanum, það er hægt að segja þetta í einni línu: Að fóðra óttann; af því óttinn er svo sannfærandi þegar þér finnst þú tildæmis ekki þurfa borga skattinn af því þú átt svo bágt eða þér finnst kærastinn þinn ekki nógu góður, allar þessar hugmyndir bara tilað fóðra óttann, þangað til óttinn étur þig upp, - og heldur bara lífi í þér svo hann geti étið þig aftur upp, og aftur.

Já, veistu, óttinn getur líkamnast, það er einmitt hann sem stendur og les þennan texta yfir öxlina á mér.

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ

Já, þetta byrjaði allt með sól

Sól og flauelsmjúkur sjór
KR-Breiðablik í dag
Jökull að keppa
áfram Jökull
áfram Breiðablik og bæta við, -

Mamman, Kolbrá, Illugi, Ísleifur, Garpur, Ingunn, Kristín, fjölskylda Kristínar, og allir, - á vellinum, gleyma sér, hrópa og kalla, trommur og söngur, -

kannski kemur Gulli, -

ef hann er ekki að hugsa um Odd, biðjum fyrir honum og sendum honum bata, bata, bata, batakveðjur, - elsku strákurinn, -

Góða skemmtun á vellinum, vinnum KR!!!!! Breiðablik hlustið á mig, - ....

Að vilja lifa

Mjög gott er að byrja hvern morgun á því að teygja úr sér og segja syfjulega: Ég vil lifa, .....

Draumur, - leiksýning

Mig dreymdi ég kom í leikhúsið, ek. heimaleikhús, eða úti á landi leikhús, það var leiksýning í gangi, á aftasta bekk sat kona með lítinn strák sem gat ekki séð leiksýninguna, ég reyndi að hjálpa honum en konan var ekki hress með það.

Straumurinn

Ég fæ straum
þegar ég hugsa
um þig,

eða er ég að hugsa,
kannski er ég
straumurinn.

Draumur, ég, Jónsi í Sigurrós og Doris Day

mig dreymdi að hljómsveitin sigurrós væri að pakka og flytja í kjallaranum á kjörgarði, þeir voru ma. að skila mér dóti sem þeir höfðu fengið lánað einsog tvíbreiðu rúmi sem var með kórónu öðru megin á, - og ég var að hugsa um að hafa það á miðju gólfi svo kórónan myndi njóta sín, -

... svo seinna í draumnum þá var ég komin í herbergi með jónsa í sigurrós, við stóðum fyrir framan svona gamaldags skáp úr ljósum viði, - einsog var til heima hjá mér þegar ég var lítil, þarsem var glerskápur og svo aðrir skápar, meðal annars einsog púlt, þetta var allt lokað, ég stóð fyrir framan skápinn, og jónsi fyrir aftan mig og svo sáum við óvæntan hlut, ek. leynihólf í skápnum, sem hægt var að toga út, fyrst var það ljóst að lit, en þegar við toguðum í það breyttust litirnir og urðu regnbogalitir eða sýrðir, - og það kom í ljós að þetta var svona sönghólf eða hvað heitir það þarsem hægt er að ýta takka og fá spilað lag, við ýttum á nr. 2 og fengum lag með Doris Day.

*

Ísland....

Fimm kórar í sjósundi, semsagt hálfir í kafi útí sjó, syngjandi og prjónandi, -

það er Ísland, eilfur, geðveikislegur söngur, sjósund og prjónaskapur, -

bráðum förum við líka að byggja t0rfkofana, -


ég er snillingur. og sviðakjammi og svimakjammi.

Eftir sínu höfði

Hann þoldi hana ekki.
Þoldi hana ekki afhverju?
Hún var ekki einsog hann vildi hafa hana.
Hvernig vildi hann hafa hana.
Eftir sínu höfði.

Já

Hún var skotin í honum.
En var hann skotinn í henni.
Já.

Flatt

Hún fór flatt á þessu.
Flatt á hverju?
Hún fór heldur betur flatt á þessu.
Heldur betur flatt á hverju.
Ég segi ekki meir.

Hennar týpa

Þetta er algjörlega hennar týpa.
Nú?
Já.
Hvernig þá.
Bara.
Hvernig þá hennar týpa.
Einsog hún vill hafa þá.

Keyrði hana heim

Hann keyrði hana heim.
Keyrði hana heim.
Já.
Og hvað.
Hann bara keyrði hana heim.

Ugla og Mínerfa

Finnst þér þær ekki svipaðar?
Hverjar?
Mínerva og Ugla.
Svipaðar.
Já.
Hvernig þá.
Báðar svona hálfsofandi.
Hálfsofandi.
Já og með stórt nef.

Fjóla

Finnst þér hún ekki lík Fjólu?
Fjólu?
Fjólu sem var með Halla.
Fjóla var aldrei með Halla.

Petrína

Hún minnir alveg rosalega á Petrínu.
Petrínu.
Já, finnst þér það ekki.
Hún er ekkert lík Petrínu.
Þær gætu verið tvíburar.
Tvíburar?
Já, þær eru svo líkar.
Þær eru ekkert líkar.
Nei, þær eru kannski ekkert svo líkar.

Jói

Hann minnir mig rosalega á Jóa.
Hvaða Jóa.
Jóa sem var með Dísu.
Dísu?
Hann lamdi hana í klessu.

Ágústa

Hún minnir mig á Ágústu.
Ágústu?
Já.
Hvaða Ágústu?
Ágústu.
Ágústu hvaða.
Ágústu í sjoppunni á Selfossi.

Tengsl

Hann er bróðir Hildar sem er systir hans Gulla.
Hún er systir Gulla sem er bróðir hans Nonna.
Hún er amma hans Nonna sem er giftur henni Dísu.
Dísa er tvíburasystir Lilju sem býr fyrir norðan.

Þekkist þið Hrafnhildur?

Hún er með Nonna sem er bróðir hennar Karenar.
Karenar?
Hún bjó á Siglufirði um svipað leyti.
Siglufirði.
Svo flutti hún þaðan og býr núna í Breiðholtinu og er að pæla í að skilja við Nonna?
Skilja við hann?
Já, hann kann ekki að fara í sleik.

Í alvöru.
Nei hvað veit ég.
Kann hann ekki að fara í sleik?
Hann segir hún hafi of sterka tungu.
Of sterka tungu?
Eða eitthvað.

halló

jæja, ætlar þú aftur inní lokaða herbergið, kíktu í kringum þig, opnaðu hjarta þitt, hættu að tala dulmál, segðu eitthvað opið og beint út, þannig líður þér betur í hjartanu, mig langar bara að slappa af í dag, mig langar bara tilað gera ekkert í dag, - liggja í sófanum, vaska upp, lesa leikritið, gráta pínulítið.

Hjónaskilnaður á Reykjanesbrautinni

EKKERT AÐ PÆLA

KRÚTTIÐ ER AÐ DREPA MIG

KANNSKI VERÐ ÉG GÖMUL OG DEY

*
*
*

hjálp...

Getiði ekki hjálpað mér kæru lesendur,

ég er með tvö handrit og jafnvel fleiri sem ég þarf að gefa út, eða koma út, en eftir hálfs mánaðar viku frí á Facebook er ég aftur byrjuð að hanga þar og annar veruleiki hverfur.

eða á ég kannski hætta að skrifa og fara í sund?

Ömmustelpur í heimsókn, -

Mánadís og Jóhanna eru í heimsókn hjá mér, það er alveg toppurinn að hafa barnabörn í heimsókn, þær eru búnar að rústa pleisinu, stela peningunum mínum, eyðileggja sjónvarpið, klára matinn (það var mjög lítill matur) og svona er nú þetta góðir gestir, ....

þetta eru reyndar smá ýkjur því ég er svo fyndin og skemmtileg, þær eru enn fyndnari og skemmtilegri og yndislegar og svo gaman að fá þær í heimsókn, lífið verður allt dásamlegt og meira virði, -

þær eru bestar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Merkilegt

Ég sagði vini mínum að ég væri í meiriháttar vandræðum og hann spurði hvort ég væri sjálf að stjórna lífi mínu......!!!

Svona

Hann má ekki vera svona og ekki heldur svona og ekki svona og allsekki svona.

Barnatrú

Ella Stína var með sína barnatrú, hún trúði á börn.

*

Hrapið

Ella Stína missti trúna á guð, og þá hrapaði hún og hrapaði og hrapaði og hrapaði, hún var lengi að hrapa og þegar hún loksins lenti, sagði hún: Guð, afhverju varstu að láta mig hrapa?

Stoppið og ástin

Ég man það núna að það er ástin sem setur allt af stað, ...

svo getur stoppið verið hvíld einsog þegar ég sit í fjörunni í Flatey og horfi á ölduna sogast til og frá og óðinshanann trítla um í þanginu.

Rúllugardínur

Það var einu sinni maður sem skrifaði mér: Þú ert stopp og við því er ekkert að gera, þú átt eftir að halda áfram, .... já hann talaði einsog stoppið væri sjálfsagður hlutur, - en ég sem bý í kapítalísku velferðarþjóðfélagi þar er ekki tími fyrir neitt stopp, stoppið er ekki markaðsvænt, stoppið er ósigur, - en stoppið gefur pláss, pláss fyrir hvað, - hvað hefur mitt stopp gefið pláss fyrir, .... löngun tilað kaupa rúllugardínur.

Stoppið

Undanfarin þrjú ár hef ég verið stopp, ég skrifað að vísu fimm handrit í fyrra eftir að ég útskrifaðist, en svo hefur allt verið stopp, líkaminn hefur verið stopp, ég hef fitnað í fyrsta sinn, ég hef ekki viljað halda áfram, ég hef nottla verið miðaldra, varð fimmtug, fannst allt stopp vildi ekki halda áfram, en afhverju vil ég ekki halda áfram?

: Það er refsing.

: Refsing fyrir hvað.

: Ég man það ekki, það finnst í skjölum ef vel er leitað.

Sigrar eða ósigrar

Vinur minn sagði að maður ætti ekki að vera selja sig á stefnumótum, þe. segja af sér frægðarsögur, heldur ætti maður að reyna að selja hina óseljanlegu ósigra.

Útí bláinn

Að ríða berbakt
út í bláinn

með gleymérei
í hárinu

eða taglinu.

Stefni mót sól

í háu roðagylltu
grasinu

og fullt tungl
fylgir í humátt á eftir.

Varið ykkur á Elísabetu Jökulsdóttur, hún er allstaðar

Elísabet Jökulsdóttir er komin á kreik, hún er með allskonar kröfur og viðhorf sem ég verð að beygja mig undir og taka tillit til, ég get ekki hreyft mig nema spyrja hana fyrst og hún er yfirleitt önnum kafin á Facebook, eða svo annars hugar að hún heyrir ekki í mér, ég er að gefast upp, já hún er að hugsa um Nóbelsverðlaunin, holdafar sitt, hvar hlutirnir eigi að vera, að hún fái engin starfslaun, að ekkert gangi, að allir séu ekki alltaf að tala um hana, að það sé langt síðan hún hafi komið í blöðunum, það var reyndar síðasta föstudag, en það var pínulítið mynd á baksíðu og hún leit út einsog Elísabet Englandsdrottning, eða skipstjóri í brúnni eða ég veit ekki hvað, ég vona bara að hún komist ekki í bloggið mitt.

Kannski

Það er svo magnað, maður á gott líf en heldur að það getur orðið betra ef maður eignist kærasta en það er kannski ekki það sem "vantar" heldur eitthvað annað eða ekki neitt. Sjálfstraust kannski,...

sannleikur

ég skil ekki afhverju menn geta bara ekki sagt sannleikann, sannleikurinn kemur kannski upp um það að þeir séu lygnir og ómerkilegir, - og í hvaða sannleika lifa þeir þá sjálfir.

Í steik

Ég var að tala við mann, það fór allt í steik, svo horfði ég á sjóndeildarhringinn og vissi að það er alltílagi að hlutirnir fari í steik, það er meirasegja eðlilegt að þeir fari í steik.

Brasilíufiðrildi

Og sjá, ég er floginn einsog nýskapað brasilíufiðrildi úr klóm almættisins! Ég er nýr og alt umhverfis mig er nýtt, tilveran líkust salúnsvef sem var settur upp í gær.

*

Þessi tilvitnun er úr Vefaranum frá Kasmír, en í ljóðinu hér að neðan er átt við fiðrildi sem flækjast hingað á sumrin, appelsínugul og svört, ....

Raðhúsið

Raðhúsið mitt er búið til úr Brasilíufiðrildum
og þú kemur á svalirnar eina nóttina
og það er auðvitað opið uppá gátt
gluggatjöldin bærast í golunni
og ég að sturlast af þrá
eftir að taka í skyrtukragann þinn.

Þursabit

Ég hefði þurft að beygja mig í ákveðnu máli, - þesssvegna fékk ég þursabit, guð tók mig og braut mig saman, fyrst ég vildi ekki beygja mig, - en hélt ég gæti barist við alla djöfla í heiminum í staðinn fyrir að gefast upp. Játa mig sigraða. - En ég er enn ekki búin að gefast upp, ég er enn að fá hugmyndir, ... enn að leita að smugu, - góði guð, viltu hjálpa mér að gefast upp. Mig langar ekki lengur að berjast við fíknina, mig langar að gefast upp, viltu gefa mér fúsleikann tilað gefast upp, - þetta er lífshættulegt, fíknin þurrkar út persónuleika minn og líf, fær mig tilað fara á ystu nöf, ég get ekki orðað þetta öðruvísi, - uppgjöf.

Ég gefst upp.

Ég viðurkenni vanmátt mitt gagnvart áfengi og mér var orðið um megn að stjórna eigin lífi.





*

Vinnukonan

Ég er vinnukona hjá Elísabetu Jökulsdóttur, ég hef löngu gleymt hvað ég heiti, þessi saga er tilað mögulega rifja það upp. Ég fer sjaldan út hjá Elísabetu Jökulsdóttur, hún er svo hrædd við innbrotsþjófa, hún er líka hrædd við að það kvikni í. Svo ég er bara að taka til hjá henni og raða hlutum uppá nýtt. Vorið er að koma, hún leyfði að dyrnar stæðu opnar í dag, annars er hún hrædd um að fresskötturinn í næsta húsi laumist inn og pissi í rúmið hennar, eða þá hinn grái kötturinn í næstnæstahúsi sem er sú tegund af ketti sem er sérfræðingur í að láta stjana við sig, láta gefa sér mjólk, abbast uppá mann og helst eignast hér annað heimili, en Elísabet Jökulsdóttir er búin að eyða ævinni í að hugsa um aðra en sjálfa sig svo hún þolir ekki einn kött í viðbót, ekki einu sinni þótt hann sé frekar vinalegur, ég hef boðist tilað gefa honum mjólk á tröppurnar en þá gerir hún sér lítið fyrir og hvæsir á köttinn, síðan setur hún upp sigrihrósandi glott. Hún liggur alla daga í sófanum og starir útí loftið, hún segist þurfa að hugsa. Hún hugsar mjög mikið. Hún hugsar um hvað lífið hafi verið óréttlátt í hennar garð, að enginn færi henni kaffi í rúmið, að hún eigi eftir að fylla út skattskýrsluna, að hún hafi ekki fengið næg komment á Facebook, já það er rétt, þegar hún er ekki að hugsa í sófanum er hún á Facebook. Hún rúllar þar fram og aftur og í staðinn fyrir að kíkja í heimsókn til vina sinna eða hringja í þá hangir hún á Facebook þótt þetta sé sýndarveruleiki og ekkert nema tölvuleikur. Ég held hún sé að bíða eftir að eignast kærasta en það er eitt af því sem hún er alltaf að hugsa um, - þú kannt að spyrja hvað ég geri eiginlega fyrst að Elísabet Jökulsdóttir gerir allt, því það er einmitt það sem hún hefur gert alla ævi, - gert allt. Svo ég geri ekki neitt, ef ég geri eitthvað þá myndi fara illa svo ég fylgist bara með lífi Elísabetar Jökulsdóttur. Því einhver þarf að fylgjast með því renna út í sandinn.

Klikkunarplássið

Ella Stína situr hér og er komin með prjónahnykil inná sviðið, hann vísar ekki í þetta prjónaæði sem nú gengur yfir landið, þetta er blár prjónahnykill, og hún tekur hann og tætir hann í sundur og þá kemur engill og segir taktu einn spotta.
Spotta?
Já, og vittu hvert hann leiðir þig.
Og spottinn leiddi Ellu Stínu að brunni.
Þar oní var barn alveg að deyja, Ella Stína sagði því að toga í spottann.
Mig langar að eiga borðstofu, sagði barnið.
Borðstofu?
Já, með silfurborðbúnaði og svoleiðis.
Ella Stína var alveg stúmm. Komum heim til ömmu, sagði hún svo.
Ömmu, hún er dáin.
Í huganum.
Amma vildi eiga allt fínt en hún hlýtur að líka að hafa verið eitthvað klikkuð.
Klikkuð?
Já, allir eru eitthvað klikkaðir, það er svo klikkunarpláss í manninum.
Ætlar þú bara að hanga í brunninum.
Þetta er klikkunarplássið mitt.

Blogg.... það virðist heil síða vera horfin.

Læst hjartað

Það þarf lykil tilað opna hjarta þitt, sagði hann.

Þá uppgötvaði ég að það var læst... í metafóru eða myndlíkingu og hjartað gat ekki talað venjulega....

Ein að flækjast

...alltaf ein að flækjast... er það kannski tilgangurinn, þarf ég bara að læra á það, en verða hluti af einhverjum hópi og vera meira fókuseruð...

Englar

Englar, englar, englar....

Embla Karen æðstakrútt

Embla Karen Æðstakrútt...
ærnar, kýr og smalinn
Gleðisumar gæfufútt
göngum inní dalinn.

Hún segir mér...

sko, það kommentarar enginn ef þú segist eiga geðveika systur, hvað þá að þú segir að það sé ömurlegt, fólk vill bara að þú sért voða umburðarlynd, víðsýn og fordómalaus, en þetta er systir mín, og hún vill ekkert að ég sé umburðarlynd, víðsýn og fordómalaus, hún vill bara að ég sé góð og henni finnst það vera rosalegt mál að vera með geðhvörf, en mér finnst það ekkert mál og ég er alltaf að segja henni það, en það er bara einsog enginn hafi veikst í heiminum nema hún, og ég held það sé svoldið svoleiðis, en hún segir mér alltaf þegar hún sér tunglið merla á sjónum. og ég ein veit þegar fegurðin er að bera hana ofurliði og hún hugsar með sér hvort hún eigi eftir að muna þetta kvöld.

Ástarsorg

Ég er náttúrulega stundum bara þreytt á henni af því hún er systir mín og ég elska hana en þetta tekur á, ég er úrvinda eftir samræður við hana en best er að segja við hana:Hættu að hugsa og treystu guði. En þá líður mér einsog húns páfagaukur eða gæludýr og best sé að tala við hana einhvernveginn. Ég veit ekki í hverju hún lenti, ég held hún hafi lent í ástarsorg.

Heimsókn systurinnar

Það er kannski ekki ömurlegt, en stundum ömurlegt, - hún getur snúist í hringi yfir engu, hún er svo hrædd við að fara í maníu að það mig oft góða stund að róa hana niður, hún heldur ef hún fer seint að sofa þá fari hún í maníu, ef hún steypir sér á kaf í skriftirnar þá fari hún í maníu, ef hún verður ástfangin þá fari hún í maníu, ef hún skrifi leikrit þá fari hún í maníu, það er einsog hún sé í fangelsi og ég heimsæki hana þangað.

Mín geðveika systir

Það er ömurlegt að eiga geðveika systur, við erum kannski boðnar í mat og gestirnir varla búnir að stinga uppí sig einum bita þegar hún byrjar og segist vera með geðhvörf. Ég er ekki að segja að það standi í neinum en það kann auðvitað enginn við að loka á hana, en hún segist gera þetta í nafni hreinskilni og opinnar tjáningar. Svo þegar við komum heim er hún alveg eyðilögð og sérstaklega daginn eftir en hún er alltaf í þunglyndi á morgnana og fer að ásaka sjálfa sig fyrir að geta ekki talað um annað. Hún fer yfir samræðurnar í huganum, hvað hún hafi sagt, hvað hún hefði átt að segja. Ég reyni alltaf að segja henni að vera ekki að skamma sjálfa sig, þetta sé nú alltí lagi og hún geti talað um eitthvað annað næst. En ég fæ engan frið fyrir henni, hún tekur aldrei mark á mér og byrjar uppá nýtt, hún geti aldrei stillt sig og hvað sé eiginlega að henni. Ég þykist þá fara að lesa en hún tekur af mér bókina og spyr hvað sé eiginlega að sér. Ég mundi segja henni að hún væri með geðhvörf ef hún færi þá ekki að ásaka mig fyrir að nudda henni uppúr sjúkdómnum, svo ég reyni að stinga uppá því að fara í göngutúr en þá er hún viss um að það verði brotist inn, eða kvikni í húsinu svo við förum ekki neitt, auk þess þurfi hún að fá sér kaffi og hrista af sér þunglyndið, já það er ömurlegt að eiga geðveika systur. Stundum finnst mér einsog henni sé haldið sofandi.

Tengslanet

Hún biður mig um að segja eitthvað á ráðstefnunni; Tenglsanet, , bara eitthvað, syngja, dansa, þegja, bara eitthvað, þetta er á Hávallagötunni og jarðarfarargestir að týnast í jarðarför, mér sýnist meiraðsegja Davíð Oddsson í einum jeppanum ætla að lauma sér bakdyramegin, en aðallega koma tveir aðilar tengdir geðsjúkdómum, annar á jeppa, framkvæmdastjóri Geðhjálpar og hin gangandi kona, móðir geðklofasjúklings, oft í sjónvarpinu, - eru þetta skilaboð til mín að tala um geðveiki, mér finnst ég hafa sagt svo mikið um það, hverju ætti ég að bæta við, ha..... að ég átti einu sinni flygil.

Ég lyfti mér upp yfir norðlensku fjöllin með brjóstsykur í munninum

Ég lyfti mér upp yfir norðlensku fjöllin með brjóstsykur í munninum

Eyjafjallajökull, hvað get ég sagt

Eyjafjallajökull, hvað get ég sagt

Hamingjusöm, glöð og frjáls

Þá hef ég ástæðu tilað deyja ekki strax og lifa lengur, ég hef öðlast frelsi, og það er einsog hafið, vænti ég, og tunglið, stækkandi, minnkandi á hreyfingu, allskonar á litinn, og ekki svona sjálfgefið og innpakkað einsog smjörstykki. En frelsi frelsi frelsi,.... fyrsta tilfinningin var hræðsla... við frelsið.... en ég er semsagt óbundin og flýg um og smýg ofaní jörðina og útum allt, líka til hliðar þarsem er hliðarvitund og hliðarvindur og massa strókur, frelsi já, böndin leysast, hlekkirnar falla af, hugsunin verður lengur að finna allskonar táknmál tilað bindast niður, eða eilíflega uppvið altarið, bundin í guðdómlegum eyðifirði mót opnu hafi og niðursteypandi fjöllum þarsem vaxa kýr og fikra sig eftir hamrabeltinum, heldur frjáls einsog fuglinn, einsog fiskurinn, skýið, og allskonar, - hamingjusöm, glöð og frjáls.

það kom komment á síðuna mína!!!!!

Innbrot

Það er einsog hafi verið brotist inní mig og öllu snúið þar á hvolf og hugsanir eru á þeytingi útum allt. Og ná ekki saman, þræðirnir slitnir....

Hún var ekki reið, hún var hrædd

Morgunverk í hádeginu

Ég svaf ekki hjá neinum í nótt svo það er frá engu að segja en var að gera Feng Sui í allan gærdag og búin að taka allt niður af veggjum nema rauðu slæðuna frá Bagdad Café og bráðum neyðist ég tilað fara útað labba og fá súrefni og labba og labba og labba í bókabúð með bænabækur því það vantar, gaman hvað ég fæ mörg komment hér á síðuna, og Tjaldurinn kominn í Trékyllisvík og vaknaði uppí reiði útí fyrrverandi manninn minn og bað guð að taka reiðina frá mér, halló, hvar er framtíðin, er ég föst í fortíðinni, NEI, en meira Feng Sui, Jökull kynnti mig fyrir þessu, maður á víst sérstaklega að hugsa um anddyrið og svo koma hundarnir á morgun og ég er að viðra mottu útá tröppum sem eru einskonar svalir og það þarf að múra tröppurnar og ég hugsa um hendur, eða öllu heldur arma.... og hvað er það sem ég ekki sé, og gleðina, ég er að forrita mig uppá nýtt með gleðinni, setja inn gleði í staðinn fyrir allt draslið, dreslið, jebb... þetta er uppá Skólavörðustíg þessi bókabúð.

Elísabet

Það vantar ástina í líf mitt, - ég er að skilja það, - sérstaklega þegar hverfið er allt fullt af innbrotsþjófum.

Kolvitlaus í hjartanu

Írafellsmóri opnar skápana

Einn daginn opnuðust allir skápar, ég held það hafi verið Írafellsmóri að sýna mér hvað ég lokaði inni, - aðrir sögðu að frosthörkur hefðu þessi áhrif á viðinn, - en þessar frosthörkur höfðu verið viðvarandi dögum saman, og svo bara vissi ég einhvernveginn um leið.

Írafellsmóri

Írafellsmóri... ættaður frá Írlandi, ekki vera hrædd við sprellið, ... sprellið... Írafellsmóri hvað heldur að ég sé, er drama frá toppi til táar... Ókei, segir Írafellsmóri, sprell heimspeki... hm.

Dans

Ég er ekki hlutur, ég er dans
Ég er ekki hlutur, ég er dans
Ég er ekki hlutur, ég er dans

Fimmta hestaljóð

Bara ef ég mætti vera hestur og þeysa beint af augum, og þyrfti ekki alltaf að vera í símanum eða Facebook, heldur hófarirnir leystust úr álögum og breyttust í tíu fingur.

Fjórða hestaljóð

Bara ef ég mætti vera hestur væri allt í lagi og ég væri að skrifa ódauðlegt snilldarverk, úr lendunum, sveigjunni á hryggnum, sterklegum hnjánum og öllum þessum vöðvum sem ég veit ekki hvað heita.

Þriðja hestaljóð

Bara ef ég mætti vera
hestur
væri allt í lagi
og ég prjónandi.

Annað hestaljóð

Undir hrosshúðinni
og þarf ekki nema að segja
hókus pókus
til að þeysa af stað.

Eitt af hestaljóðunum mínum

Með tagl og fax
og hófa
húki ég
inní skáp.

Ekki hestur

Það hefur komið í ljós að þessi sem ég hélt að væri Eiríksjökull heitir Geitlandsjökull og það er til Geitlandsjökull eitt og tvö, og nú er ég að fá mér kaffi af því ég kom heim í gær, dauðþreytt af því ég hafði ekki sofið en gat svo ekki sofnað þegar ég kom heim og sá fyrir mér kindurnar í fjárhúsinu, öll þessi augu, allar þessar nasir, öll þessi horn.

Svo það má segja ég hafi sofnað í fjárhúsunum.

Og þegar ég vaknaði sá ég fyrir mér hestana í freðnum móunum, eitthvað að bíta, eða horfa útí loftið, svo það má segja að ég hafi vaknað í móanum og komist að því að ég er ekki hestur.

Dögun og miðnætti

Það er einsog himinninn sé blátt flauelshaf sem tunglið dansar í og vefur sig hverri slæðunni af annarri.

*

Dögun yfir Langjökli, ... bleikar línur skrifaðar á himininn.

Andleg vakning í gilinu

Frosinn lækurinn hlykkjast einsog kirkjutröppur upp gilið, að fossinum þar sem brúðurin stendur í klakaböndum og hlær að mér.

Ógleymanlegt vonandi

Fylgdist með tunglgaldri hér í Lundarreykjardal, tunglið kom eldrautt uppúr potti Skjaldsbreiðs, færði sig hikandi uppá himinhvolfið og dansar nú með stjörnuhirð

Sólarupprásin

Hér er allt vaðandi í jöklum
og sólarupprás.

Hausinn

Frosinn lækurinn
hlykkjaðist einsog kirkjutröppur
upp gilið
að fossinum
ekki hemaður eða hélaður
heldur frosinn
svo hann sýndist
úr marmara eða silki
og efst í gilinu
stóð fossinn
eða var það brúður
í hvítum kjól
eða var það bara pilsið
það vantaði
allavega á hana
hausinn.

Myrkrið

Í myrkrinu
heyrðist aðeins

hljóð í svönum

og ein stjarna hrapaði.

Morgunverk

Hvítdröfnótt fjöllin

og enn meiri kyrrð

ekki kvak eða söngur

best að ávarpa

þessi fjöll.

Gilið

Í gilinu fann ég leyndarmálið mitt

frosinn lækurinn hlykkjaðist
einsog kirkjutröppur
upp að fossinum

sem stóð þar einsog brúður

frosin af hamingju
hræðslu

eða leyndarmálinu.

Pípulykt.... þrisvar sinnum

Leiðinn

Þetta er búið að standa yfir í meiren þrjátíu ár, og alltíeinu fékk ég leið á því, þessi seigdrepandi hugsun sem hefur verið einsog stálkló um heilann og lagt undir sig tilfinningalífið, frumurnar og innyflin, fjöllin núna og myrkrið, himintunglin og hendurnar á mér, - og þá kemur þessi leiði einsog frelsandi engill, - og ég eignast sjálfa mig, að minnsta kosti til hálfs....

ég elska mig, ég er svo æðisleg, skemmtilega hugsandi, töfrandi falleg og einstök og mikið undur hér á jörð með heilan heim á bak við mig... og næ stundum í alla aðra heima líka.

Hamingjan.

Norðurljós á himni

Norðurljósin eru einsog veggir í höll alheimsins....

og tunglið er að koma upp.... eldrautt

og ég er að fara að sofa.

Ok ofaní kok

Okið gægist yfir fjallshlíðina og fylgist með ferðum mínum, það vill komast ofan í kok á mér því það er Ok.

Það er hvítt og hreint og finnst dalurinn brúnn og skellóttur, mosavaxinn og gulur einsog venjulega.

Það lyftir sér tilað sjá betur.

Fyrsta flokks fyrirhyggja

Af því ég vildi ekki deyja án þess að hafa séð dögun yfir Eiríksjökli, ég er búin að sjá hana nokkrum sinnum en það er mjög gott að hafa séð hana ef maður skyldi deyja.

Dögun

Klukkan hálfsjö í morgun, bleikar fíngerðar línur svífandi yfir Okinu og Eiríksjökli, ég dáðist samviskusamlega að þeim og skreið aftur undir sæng.

Ég vaknaði með horn

Ég er að passa þrjúhundruð kindur, þær eru allar með horn, það er ekkert gert við hornin, ég er búin að búa til kenningu um að í hornunum sé lækningaefni, og eigi að mylja þau niður en henni henda þeim. Hornin eru ofboðslega fallega, bæði í laginu og litinn, þau sýnast einsog kindurnar en eru það ekki. En ég vaknaði semsagt með horn og hafði ekki gert mér grein fyrir að ég er með horn, þá sjást bara ekki nema þegar ég vil setja þau undir mig.

lifi hornin...

Bensínafgreiðslumaðurinn: Fólk er á stöðugum þvælingi, það er í heimsóknum

Afgreiðslumaðurinn í Bónus: Fólk verður að geta spjallað við afgreiðslumanninn

Code fyrir raunveruleikann

mig hefur tvisvar dreymt mann sem ég er hrifin af og í bæði skiptin hefur hann haft eitthvað með raunveruleikann að gera, skrítið með tilliti til þess að hann hlýtur að teljast draumaprinsinn, á draumaprinsinn kannski að frelsa mig frá draumnum.... nei hvaða bull er þetta en hvaða aðgang hefur hann að raunveruleikanum.

HEFUR ÞÚ AÐGANG AÐ RAUNVERULEIKANUM

CODE fyrir raunveruleikann....

Getur það verið nafnið hans?

Hver eru þín tengsl við raunveruleikann?

Tengsl mín við raunveruleikann fara fram í gegnum skilningarvitin.

Stundum reyni ég að plata skilningarvitin tilað ná mínum draumaheimi í gegn.

Þessi draumaheimur getur verið stórhættulegt jafnvel þótt hann sé fagur.

Einsog slæða eða hula sem leggst yfir allt, - einsog í ævintýrunum.

Tengsl við raunveruleikann

Mig hefur tvisvar dreymt hann og í bæði skiptin hef ég verið í einhverskonar draumaheimi svo mér leikur á að vita í hvaða tengslum er hann við raunveruleikann.

Þetta er einsog að fara til töframannsins og spyrja hann.

Morgunpistill

Nú er þúst yfir Eiríksjökli, - í laginu einsog hann sjálfur, skýþúst, undur falleg hvít og dularfull, sólin kom í morgun yfir jöklunum, - ég er að hugsa um að skreppa í Borgarnes í dag að kaupa eitthvað. Svo er útvarpið á. Og ansi skýjað. Ég ætla setjast við skriftir, alla helgina ætluðu einhverjir að koma i heimsókn en komu ekki, soldið pirrandi, verð að biðja fólk um að vera ákveðið, eða bara koma þegar það kemur, ófært er á Fimmvörðuhálsi.

Tunglsljós á miðnætti

Ég og hundurinn Þorri fórum að skoða tunglskinið áðan og þá sá ég svarta þúst í myrkrinu og sýndist þetta vera ísbjörn, þegar betur var að gáð reyndist þetta vera hryssan sem gengur hér um með folaldið sitt.

Fyrsta fulla tungl sumarnæturinnar

Lundarreykjardalur

Þessar mjúku línur hér í Lundarreykjardal einsog Skaparinn hafi verið orðinn þreyttur á þverhníptum hamrabeltum. Andardrátturinn ferðast eftir þeim og endar inná öræfum, þar sem sumarnóttin ríkir og faðmlagið.

Heyrði hún þá fótatak á loftinu og eitthvað dregið til...

... þegar hún gáði var þar ekkert.

Barnabarn hringir í mig og það er svo ljúft að heyra svona englarödd

Sunnudagssíðdegi

Fór að heilsa uppá hestana, eitthvað í mér er hestur, það er mjög skrítið af því ég er mjög veik fyrir kúm og vildi eiga margar kýr og fjósamann. Nú er annars logn, kuldi, snjóaði á veginn en bráðnaði og ég ætla í bað, sturtu og hryssan er farin niðrá tún með folaldið en annars var hún að kjá utan í aðra hesta yfir girðinguna, það er bjart og mig langar í sund, á bak við fjöllin eru öræfin og sumarnóttin sem kemur bráðum og sker mig í sundur.

Tunglsljós og Elísabet á labbi og jöklar að kíkja á hana

Ættfræði og framliðnir

Hádegisspjall

Fjósakonurnar lafa hér yfir fjallsbrúninni, ég man þær voru hátt á himni í Greensboro, Norður- Karólínu en nú er ég á Hóli í Lundarreykjardal. Og mars titraði eldrauð og sýndist reykur úr henni og túnin eru gul og fjöllin brún, ljósgul og sumstaðar vaxa tré í þeim. Ég er með svo mikla sýndarmennsku að ég vil alltaf vera hanga á Facebook og dreymdi í nótt ég var hluti af leiksýningu með tveimur strákum en það slaknaði svo á sýningunni að áhorfendur vildu fá endurgreitt og þetta er sennilega merki um ástarfíkn og svoleiðis.

Ísbjörninn í Lundarreykjardal

Ekki segja mér að það geti ekki verið ísbjörn í Lundarreykjardal því hvað var hann þá að gera í Þistilfirði.

*

Það er stjörnubjart og kyrrt nema nokkrir karlar og fáeinar áhyggjur í höfðinu á mér.

*

Heilsaði uppá kindurnar í fjárhúsinu eftir kvöldmatinn svo þær sæju amk. eina manneskju á dag fyrir utan Tómas á Kistufelli sem gaf þeim í morgun, sjálf var ég bara að heilsa uppá þær og sagði þeim hvar Kolbrá, Óli og Magdalena væru og svo var ég farin að kalla þær: Elsku kindurnar mínar áðuren ég vissi af. Mér sýndist ég sá nýfædd lömb en það reyndust vera liggjandi kindur.

*

Ég gæti verið úti í alla nótt, það er dimmblá rönd við fjallið, held það sé sumarnóttin.

*

Ég hélt það væri lóan en það var útvarpið.

*

Svo heilsaði ég uppá merina með folaldið, oh það er so fallegt, mosagrátt með stjörnu og hryssan er jörp. Folaldið og hundurinn Þorri voru að leika sér í dag. Í sólskininu.

*

Óttinn

Að losna við óttann
að vilja losna við óttann
að biðja um fúsleika tilað vilja losna við óttann.

*

Hvað hefur óttinn gefið mér,...

afhverju held ég svona fast í óttann.

Kvöldkeyrsla

Í nótt fléttuðu norðurljósin himinhvolfið
vetrarbrautin ein ljósahringiða
í dag er himinninn heiður og blár
einstaka ský að flækjast
Elísabet hættu að yrkja og segðu frá öllu einsog það var að þú varst að koma heim með hausinn fullan af hugsununum og gast varla haldið bílnum á veginum og þeir voru ekki alltaf að lækka háu ljósin og vegurinn svona þröngur og þú varst að hugsa um barnabörnin og hvað þig langað tilað segja við hann, og afhverju hann, afhverju í ósköpunum hann, tilað viðhalda óttanum og stundum gastu hugsað um það sem þú varst að skrifa og hélst um stýrið og passaðir að líta ekki á stjörnurnar þá hefðirðu endað útí skurði, beinustu leið, einsog í sögunni sem þú varst að lesa Sólskinshestinum og svo þegar þú varst komin í uppsveitirnar fórstu út og dansaðir undir stjörnunum nota bene á þessari jörð.

Marsljóð

Sumarnóttin birtist í fjallinu
og sjórinn er flauelisblár
stjörnurnar tindra á himnum
og ég villist á leiðinni heim

Í sveitinni

Það er ekki beinlínis þögn í sveitinni, það drynur í húsinu.

Áðan týndi ég hundunum en lagði á mig langa ferð í myrkrinu útí fjárhús að gá að þeim, fann annan þeirra og ástsjúkan kött.

Sá gamli er eflaust á eintali við hrútana. Mig langar í hrútshorn.

Þriðja kvöldið. Þriðji vindurinn.

Jæja, þá er að vera glöð....

Síðdegisfréttir

Ég hélt að kötturinn hefði fokið burt í storminum sem geysaði í nótt en fann hann svo uppá hitaveituröri, aldeilis að láta fara vel um sig, maður sér í raun hér inná hálendið, þessa víðheims birtu, einsog sólin sé hvít, einhverstaðar hér rétt handan við hornið er Langjökull og ég las bókina Sólskinshestur í gær og er núna að lesa Nafn mitt er rauður, - hestarnir hanga hér útí haga, og tveir spóka sig á túninu, það eru sennilega reiðhestarnir, - best að skella sér í sturtu, það er aftur farið að blása í öllu og kötturinn vildi ganga frá mér í keleríinu.

Jæja, þá er ég búin að brynna fénu...

Hádegisnóta

Jæja, þá er ég búin að brynna fénu og fá úr því skorið hvort fjallið er Okið og hvort er Eiríksjökull en í morgun þegar ég vaknaði um sjöleytið var sólroðaský yfir Fantófjallinu sem liggur á milli þeirra en sjálf fór ég aftur að sofa.

Við eldhúsborðið

Langalangalangafi þinn var barn vinnukonunnar en ég veit ekki um minn, þetta var fyrir tveimur öldum, og nú sitjum við saman við eldhúsborðið og drekkum soðið vatn af því að ég finn ekki Melrosespokana.

Morgunverk

Okið bærir ekki á sér,

ég vona að þetta sé Okið

túnin eru gul

og hvaðan kemur öll þessi þögn.

Nóttin

Það er ekki amalegt að vakna og sjá Eiríksjökul og Ok á hlaðinu.... þvílíkt ríkidæmi og í gær sá ég köttinn hamast á einhverju útí garði, fugl eða mús, allavega ekki ísbjörn,

ég svaf alla nóttina.

Myrkrið í dalnum

Það er myrkur í dalnum og það er svart, dalurinn er fullur af myrkri, myrkri 0g þögn en áðan hvein vindurinn og söng og regnið hamaðist fyrir utan.

Hundar og köttur á sínum stað.

Kíki á kindurnar á morgun.

Hún átti erfitt. Hún var svo góð.

Kistulagning

Þegar pabbi dó vildi mamma ekki að við færum í kistulagninguna, við systkinin, - "ég vil að þið munið pabba ykkar einsog hann var..." sagði hún. En hvað áttum við að muna? Það var líka rannsóknarefni. En sennilega hefðum við fengið hláturskast ef við hefðum mætt í kistulagninguna og hugsað: "Hann hefur ekkert breyst, hann er bara alveg einsog hann var."

Og skilningur okkar á dauðanum þar með stofnað í hættu. Annars er þetta mótsagnakennt, minn skilningur á dauðanum snerist uppí þráhyggju, að leysa þetta eina orð: Dáinn.

Því það er nefnilega einkenni á þráhyggju, - ef það er eitthvað sem maður fær á heilann að leysa, ja þá er það þráhyggja. Allt annað leysist af sjálfu sér...

Vá, þetta er bara allt gamla stöffið...

*

Þegar ég verð ástfangin verð ég svo sorgmædd, getur einhver hjálpað mér, ég er orðin svo leið á þessu.

Jóhanna Engilráð 9 mánaða frænka mín

Trítlar um í Trékyllisvík
tekur fyrstu skrefin
af öllum þeim er orðin rík
aldrei kviknar efinn.

*

Stærðfræði

Ég brotna en ekki bogna... og er því undarlega samansett.

*

Þunglyndi stafar oft af árekstri milli draums og veruleika

*
*

Það er eitthvað sem ég er að reyna að stoppa

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ég er sjúk í viðurkenningu

* * *

Hún var alltaf með stimpilinn á sér

*

Daginn sem pabbi dó

Þegar pabbi minn dó var ég á Ísafirði. Ég var símalaus. Um kvöldið kom ég heim með litla strákinn minn í íbúðina sem rík ekkja hafði lánað mér gegn því að vélrita fyrir hana minningargrein. Pabbi hafði komið því í kring. Hann hafði verið þennan vetur á sjó á Ísafirði en var nú farinn suður. Ég held ég hafi kvatt hann á einhverju götuhorni nema hann hafi komið í heimsókn, ég man það ekki. En þarna um kvöldið var miði utaná hurðinni: Þú átt að hringja heim. Það var þriðjudagur. Ég gaf syni mínum tveggja ára að borða, háttaði og svæfði og fór svo hinumegin við götuna þarsem Villi Valli rakarameistari og harmóníkkuleikari og Guðný kona hans bjuggu í litlu rauðu húsi við hliðina á blómasölukonunni sem seldi ekki öllum blóm.

*

Svo fékk ég að hringja. Það svaraði enginn hjá mömmu svo ég hringdi í afa og ömmu. Afi svaraði. Og sagði að pabbi væri dáinn, hann hefði verið á spítala, svo hefði hann dáið. Bræður mínir hefðu ekkert vitað af honum á spítalanum. Þegar samtalinu lauk var ég enn að velta þessu orði fyrir mér: Dáinn, dáinn, dáinn, .... hvað þýddi þetta. Fór svo inn til Guðnýjar og Villa og Valla og sagði þeim tíðindin. Æ, elskan, sagði Guðný og faðmaði mig, mér fannst hún úr öðru efni en ég, allavega faðmlagið. Ég var úr steini eða einhverju þvíumlíku. Elskan mín, sagði hún aftur. En Villi Valli sagði: Hann pabbi þinn! Ég klippti hann fyrir fáeinum vikum, hann var svo rauðhærður og með þetta þykka mikla hár. Svo fór ég heim til mín, hinumegin við götuna og hugsanirnar þyrluðust í höfði mér einsog óveðursbylur:

Dáinn, hvernig dáinn, hvernig gat hann dáið, hver átti nú að kenna mér að skrifa!

*

Frosin í stólnum

Síðasta veturinn sem pabbi minn lifði veitti hann mér enga athygli, horfði ekki á mig, talaði ekki við mig, - ég frétti af því seinna að hann hefði verið andvaka nóttina sem ég var úti á fylleríi og lét ekki sjá mig, - en honum var semsagt alveg sama um mig og talaði ekki við mig, samt sátum við í sömu stofunni, - ég sat í mínum stól, líkaminn frosinn en hausinn rauðglóandi og hugsanir mínar snerust í hringi á rússabanaferð, - mig langaði að stökkva á fætur, öskra á hann: Sérðu mig ekki, ég er hérna líka, hvernig geturðu látið svona að þykjast ekki sjá mig. En ég þorði því ekki.

1. Ég gæti dottið í gólfið
2. Ég gæti misst málið
3. Ég gæti ruglað orðunum
4. Hann gæti farið að hlæja að mér
5. Hann gæti sprungið af hlátri eða starað á mig með fyrirlitningarsvip sem gæfi eftirfarandi til kynna: Hvaða viðbjóðskríp er þetta, hvaða óskapnaður er þetta!!!

Svo ég sat bara áfram frosin í stólnum.

*

Svo dó hann. Í apríl, nánar tiltekið 25.apríl. Tíu árum síðar hringdi í mig kona og sagði að pabbi hefði séð svo eftir framkomu sinni á þessum tíma, - en ég notaði tækifærið tilað kenna mér um dauða pabba. Ef ég bara hefði risið upp, öskrað á hann, látið hann heyra það, sent frá mér lífsmark, þá hefði hann hrokkið við og hugsað: Ó, hér á ég dóttur og ég verð að lifa fyrir hana, ég verð að hrökkva upp, ekki upp af heldur hrökkva upp og byrja að lifa og vera til fyrir dóttur mína.

Þannig kenndi ég mér um dauða pabba.
Það er mjög hentugt að fá svona hugmyndir.
Maður virkilega fílar sig einsog guð.

Þessvegna var mjög fínt þegar ég öðlaðist trú á æðri mátt og komst að því að ég stjórna ekki heiminum.

Draumur

Dreymdi ég bjó eða hélt til í glerhúsi fyrir neðan Unuhús, ... svo kom Örn þangað og eitthvað fleira gerðist í draumnum.... það var eitthvað bogið.

Að vakna...

Vaknaði upp í morgun við það að ég hefði ekkert gert í lífinu, fengi ekki starfslaun og væri mér vitanlega ekki kennd í háskólanum, til hvers að skrifa, best að fara á heimsenda, svo byrjuðu þrestirnir að syngja, og þetta er allskonar hljóð hjá þeim, brí brrrr bríííí, pikk pikk bú, og vúllí vú vú vúlí vú...

Guð og ég ræðum málin

Guð: Þú þorir ekki að fara sofa...
Ég: Nei.
Guð: Þú ert svo hrædd um að vera lítil og krumpuð í fyrramálið.
Ég:Já.
Guð: Ég skal segja þér að ég er lítill og krumpaður á morgnana ef það hjálpar eitthvað.
Ég:Nú er það.
Guð: Og líka á kvöldin.
Ég: Hvernig geturðu þá verið guð.
Guð: Ég bara horfi til himins.

Ella Stína fellir fimm þúsund tár

Það væri ráð að hella uppá kaffi.....

*****

Uppruni Ellu Stínu

Ég dansaði pínulítið í dag, skúraði stigann, eldhúsgólfið, sópaði ganginn og færði til skóhilluna og sópaði undan henni, vaskaði upp, kreisti appelsínu í glas, himneskt, kreisti lime útí vatnið, smurði tekex með osti og bláberjasultu, vá hvað ég er orðin feit, og alltaf með þursabit, en ég dansaði svo aftur, horfði á fréttirnar og Stephen Fry og fannst tilkomumikið að heyra að ég væri gerð úr stjörnusprengingu...

... það hlaut eitthvað að vera... uppruni Ellu Stínu.

Uppruni Ellu Stínu uppruni Ellu Stínu uppruni Ellu Stínu uppruni Ellu Stínu uppruni Ellu Stínu uppruni Ellu Stínu uppruni uppruni uppruni uppruni Ellu Stínu Ellu Stínu Ellu Ellu Ellu Stínu Stínu Stínu uppruni uppruni Stínu Stínu uppruni Ellu uppruni Ellu Stínu Ellu Stínu uppruni

ÞAÐ ERU ALVEG AÐ KOMA FIMM ÞÚSUND

Hér hef ég setið og skrifað þetta blogg, svo tók Facebook við og þá stoppaði bloggflæðið en samt héldu menn áfram að heimsækja bloggið, ég var alveg hissa, hverjir voru þetta, á upphafsárum Heimsveldisins á Írlandi voru fimm gestir daglega, nú hafa verið 40 til 50. Og ég hef ekkert að segja, ég er svo dreinuð af Facebook að halda þar uppi andlitinu.

Næst kemur...

Ég var að spekulera í hvort ég væri orðin gömul og öll að hrörna en það er bara á morgnana þegar þunglyndið svífur á mig, annars finnst mér ég vera ung, og gömul, ég er samt á tímamótum og veit ekki hvað á að koma næst.

Þá heyrðist í Ellu Stínu: Ég veit alltaf hvað á að koma næst.

Nú sagði ég, hvað á að koma næst?

Leyndarmál.

Leyndarmál?

Já, hvernig væri að mjólka kýr.

Já, það væri sniðugt....

BÆNABÓKIN KEMUR ÚT AFTUR

Bænahús Ellu Stínu kemur út aftur í vikunni, bók um kærleikssambandið, bænahúsið, stútfull af bænum og þakkargjörðum og ... andlegri vakningu....

Ég vona ég þurfi ekki að dansa...

Metsölubók

Ella Stína heyrði að hún væri alkabarn... alkabarn, hugsaði Ella Stína með sér til hryllingi og var að labba í skólann og þá fór með orðin: Af alkabarni ertu komin og að alkabarni skaltu aftur verða. Guð minn góður, hugsaði Ella Stína, ég verð í Alanon til dánardags... en ég get nú hætt á fundum, ha.... af alkabarni ertu komin og að alkabarni skaltu aftur verða, .... ég verð alltaf alkabarn, hugsaði Ella Stína, ég verð að reyna að skrifa metsölubók.

Guð við morgunverðarborðið

Ert þú ekki soldið lítill og krumpaður alla daga, spurði guð mig við morgunverðarborðið.
Jú, sagði ég, þannnig lagað...
En þú berð þig vel, sagði guð.
Já ætli það ekki, ansaði ég.
Þú ert ekkert að segjast vera lítill og krumpaður.
Nei, ég veit ekki hvort nokkur myndi skilja það.
Segjum tveir, sagði guð.

Dagsetningin

Mjög margir hafa líkama samt ekki allir einsog ég hef ekki líkama en ég er með herbergi og sit þar á stóli og horfi á dagatal á veggnum tilað vita hvort dagarnir silist ekki áfram. Ég heyri aldrei neitt, ég held að allir séu horfnir úr byggingunni en samt er ljósið kveikt, ég lét múra uppí eina gluggann sem var einu sinni dansaði ég í herberginu en nú sit ég bara á stólnum stundum dett ég af stólnum og sofna á gólfinu en sest svo aftur í stólinn og horfi á dagatalið það er alltaf sami dagurinn 17.september 1979

*

Ég er með herbergi en ekki með líkama

Skynsemin og guð

Ég er búin að kveikja á stóru tölvunni.... ég er búin að kveikja á stóru tölvunni.... og í útvarpinu er Páll Skúlason að tala um skynsemina og guð. Hugsa heiminn útfyrir ramma skynjunar, sagði hann og ég er að reyna að koma mér að verki, - heyri bara suðið í tölvunni en ætti ég að opna skjal, setjast í þægilega tölvustólinn, halló, Elísabet, hvað ertu að pæla, er vit í heimspeki, hrein og frjáls hugsun og lögmál tilað lifa eftir, heyri ég og skynsemin tekur við.... heyrði ekki meir....

Stjörnubjart

Það er stjörnubjart og himinhvolfið svo tignarlegt og fallegt, skínandi stjörnur, vinir mínir, alltaf á sama stað, afhverju ætti ég að vera að flytja.

Guð lítill og krumpaður

Einu sinni var maður að labba og þá hitti hann guð, guð var lítill og krumpaður, maðurinn þekkti ekki guð svo hann spurði:
Hver ert þú?
Ég er guð.
Guð?
Já.
Hvernig getur þú verið guð?
Nú?
Þú ert svo lítill og krumpaður.
Já, ég er samt guð.
Ég hélt að guð væri risastór og væri allt í öllu.
Þú ert með mikilmennskubrjálæði, sagði guð, allt er lítið og krumpað.

Saga um breytingar og allt er gott

Einu sinni var ég alltaf að hugsa um að breyta öllu, færa skápinn þangað sem kommóðan er, skipta um gluggatjöld, kaupa nýjan lampa, færa rúmið þarsem bókaskápurinn er og ég hugsaði og hugsaði um þetta þangað til ég varð svo þreytt á að hugsa að ég sagði:Allt er gott, skápurinn er góður þarsem hann er, mig vantar ekki nýjan lampa, rúmið er gott þarsem rúmið er og þá spratt upp sagan hér að ofan, um guð, -

Mína mús í Emblu Karen

Bráðum á Embla Karen afmæli, hún verður tveggja ára, í dag er hún í Öskudagsbúningi sem mamma hennar saumaði og leikur Mínu mús, ég vildi gjarna sjá hana. Það væri gaman.

Merkileg með mig

Hundarnir komnir í heimsókn, Zizou og Keano komu í morgunkaffi og ég held að þau langi út, gera svona úmm úmm úmm hljóð við útidyrnar sem ég þarf að mála, eða reyndar fyrst að fá trésmið tilað laga listana og svo er gólfdúkurinn eitthvað að bólgna út en kaffið tókst ágætlega og það er bjart úti en örugglega skítkalt, öskudagur og ég á engan búning, ekki öskudagsbúning, og ég er að reyna að vera soldið merkileg með mig.

Sómabátur

Mig dreymdi líka ég var að fara í samfloti uppá Akranes, sjóleiðina, á sómabát, ég var síðust frá bryggju og það var eitthvað vesen. Sjórinn var annars sléttur.

Nóbelsdraumur

Mig dreymdi ég skvetti kaffi framan í eða á brjóstið á Nóbelsskáldinu, hann var gamall í draumnum og með Alzheimer, og ég gerði þetta óvart eða af hvatvísi, man það ekki, það var fólk í kringum okkur og það varð uppnám, svo seinna í draumnum ætlaði ég að biðja hann afsökunar en þá var hann kominn í vörslu Jóns Viðars og hann var eitthvað að pússa hann til, held það hafi verið á Leikmunasafninu, hitt var meira svona Naustið staðurinn sem ég skvetti kaffinu.

Faðmaðu þinn innri krítíker

Það er til bók sem heitir þetta, Embrace your inner.....critiker

Við erum semsagt öll með innri krítíker sem gagnrýnir okkur svo við förum ekki yfir strikið og svona, en stundum fer gagnrýnandinn yfir strikið, þe. gagnrýnir okkur endalaust og miskunnarlaust, hverja hreyfingu, hugsun, orð og gerðir. Hann er mjög þreyttur á þessu en fær aldrei hvíld og þá verður hann grimmur, geri ég ráð fyrir, gagnrýnandinn sést mjög oft í andliti fólks, hrukkunni milli augabrúnanna til dæmis, það er ekki endilega áhyggjuhrukka. Hann felur sig oft í áhyggjum og hinu og þessu.

gagnrýnandinn minn starfar ekki aðeins í hausnum á mér, heldur líka öðru fólki, hann plantar sér í annað fólk og gagnrýnir mig þaðan, þetta gerist án þess ég þurfi að vita hvað fólk hugsar, ég skynja það bara, eða jú auðvitað veit ég það, að öðru fólki er illa við mig, álítur mig fávita, geðsjúkling, gamla fyllibyttu, skrítna manneskju, manneskju sem á engan bíl eða kærasta, og það dásamlega við þetta er að ég veit þetta ánþess fólk þurfi að segja mér það, gagnrýnandinn minn er sannkallaður TÖFRAGAGNRÝNANDI, ....

*

Merkilegt

Ég veit hvað ég vil segja en skortir hugrekki tilað segja það.

A hell of a story

Einu sinni var lítil yndisleg manneskja sem hét Elísabet og hún lifnaði við.

Hekla og önnur herlegheit

Það er fullt tungl....

og Hekla er þandari núna en fyrir gosið 2000 - það er fylgst með henni nótt á dag

ruv.is/hekla

ísbjörn gekk á land...

Nú er kyrrt.

Ég er að gera eina af stærri uppgötvunum lífs míns... og bestu.

Nánari fréttir síðar....

hægt er að fylgjast með þessari uppgötvun dag og nótt

á Heimsveldi Ellu Stínu.

Hrædd við að sjást

Ég er með gest í húsinu núna, vinkona mín, ég er hrædd um hún sjái mig, því hún er einsog ég, alltaf að horfa á allt krítískum augum,....

og meðan sést ekki allt hitt.

*

Prédikun

Stundum á að bæta í eldinn, stundum ekki.

...hin dularfulla prédikun um eld...

Eitt rif

Afi minn séra Jakob átti afmæli í gær, hann sagði mér að "eitt rif úr mannsins síðu" væri súmerískur orðaleikur og hefði ekkert með skilning okkar að gera einsog búið er að túlka það í tvöþúsund ár.

VARIÐ YKKUR Á BIBLÍUÞÝÐINGUM!!!

Básendaflóðið

Það er svo dimmt, hún er hálfellefu og ég er með ljósin, - og kaffið og hundarnir sofa, kláraði leikritið mitt í gær, og svo kom svona eftiralda og svo fór ég að hugsa um Básendaflóðið og aðrar náttúruhamfarir og hvort ég ætti að flytja uppá hæð, uppá hæð? Hvaða hæð, samt ef Básendaflóðið kæmi þá gæti gólfið orðið fleki svo ég myndi fljóta um og svo krókna úr kulda nema það væri sól, en sjórinn er samt alltaf kaldur, Básendaflóðið færði allt í kaf sautjánhundruð og eitthvað nema Valhúsahæðin stóð uppúr.

Annálsbrot

Fór þrisvar norður í Trékyllisvík síðasta ár...

1. Fyrst sem kattahirðir og breyttist í ljóðskáld.

2. Svo á skákmót í Djúpuvík með stórmeistara í aftursætinu.

3. Loks í skírn hjá frænku minni Jóhönnu Engilráð Hrafnsdóttur.

Þar á undan höfðu liðið 17 ár - frá því ég var fyrir norðan.

Þá fórum við Kristjón að Dröngum að heimsækja ættbálkinn og Drangaskörðin.

SELJANES...

Ekki meiri fullnægingu þann daginn...

Já, svo fór ég norður á Strandir í maí mánuði og varð ástsjúk útí fortíðina og fannst tíminn allsráðandi og skrítinn. Einsog tíminn væri þarna ennþá. Og skotin í manni við eldhúsborðið þótt sá tími væri löngu liðinn, eldhúsborðið farið og maðurinn sömuleiðis. En þá var vor í lofti, endalaust vor og kríusöngur,... kríusöngur.. Elísabet! Já, ég var þarna með þremur köttum og textinn kom svona beint útúr mér, frásögnin frá upphafi til enda, - og passaði þrjá ketti og orti ljóð. Keyrði svo vegina í bæinn og fékk 4 daga mígrenikast, - örugglega af því mér fannst náttúran hafa yfirgefið mig, hún hafði opnað mig og ég opnaðist uppá gátt og svo lokaðist allt. Þá kom mígrenið. En Trékyllisvík og Flatey eru þannig að þar er nóg að horfa á ölduna falla að, og maður þarf ekki meiri fullnægingu þann daginn.

ÞETTA VAR ÚR ANNÁL 2009 - SKRÁSETT

Lífið er dásamlegt

Embla Karen tveggja ára hringdi í mig og sagði: Amma, þú ert sæt. Og Alexía tólf ára gisti og við fórum í sund og kappsund og hún vann!!! Svo helgin var yndisleg. Lífið er dásamlegt. Og ég er að skrifa leikrit sem var leiðinlegt en er að verða skemmtilegt. Bráðum heyrist það í útvarpinu. Það rignir, það er dásamlegt. Og á morgun koma hundarnir, vona ég geti sofnað í kvöld. Horfði á Himinblámann, gaman, einhver sérstakur tónn.


Lífið er dásamlegt dásamlegt....

Nýjustu fréttir af þráhyggjuheilanum

Kannski er ég með þráhyggjuheila, allt sem heilinn nær í breytir hann í þráhyggju, nú er ég alltaf að hugsa um hvort ég eigi að sofa uppi eða niðri, uppi eða niðri, - útaf bílaumferðinni og svo er herbergi sem ég sef í víst óíbúðarhæft, það kom hér einhver fasteignasali með mælistiku og sagði það væri of lágt, en það er voða fallegt risherherbergi með túrkísbláum glugga. En ef ég sef niðri þá er heilt herbergi farið sem ég nota í rauninni aldrei síðan ég flutti vinnuherbergið inní borðstofuna, kannski ætti ég að flytja uppí sveit með risastóra hlöðu fyrir vinnustofu, þarsem ég get virkilega sprungið út, nálægt sjónum samt, en ég er alltaf að hugsa um þetta, auðvitað þarf að hugsa um hlutina, en það er einsog heilinn nærist á að hugsa... úps þetta kom óvart, .... nærist líka á þráhyggju, -

KANNSKI ERU MYNSTUR Í HEILANUM SEM ÉG ÞARF AÐ REKJA UPP....

Gömul mynstur frá landnámsöld eða siðaskiptum.

Vonin

Ég hef á tilfinningunni að vonin verði uppáhalds á þessu ári. Ég vona það. Mér finnst vonin stórmerkileg, ég er búin að vera pæla í kærleikanum baki brotnu en allt í einu er einsog vonin sé að banka uppá, einsog hún sé útí garði og bíði eftir að ég hleypi henni inn.


VONIN OG FRAMTÍÐIN....

Gleðin

Ég held að það sé hægt að æfa sig í að vera glaður alveg einsog að taka armbeygjur...


komdu út....

Meira um annál ársins

Það gengur mjög hægt að setja saman annálinn, mjög hægt, ég man ekkert nema þessa sjúkrabíla, þessa fjóra sjúkrabíla á tveimur árum, en í júní 2009 fékk ég svo mikið mígrenikast að ég var að hugsa um að hringja á sjúkrabíl en þá hló Jökull sonur minn svo mikið að mér að ég kunni ekki við það, - og heldur ekki núna í vikunni þegar ég fékk mígrenikast, en ég lét þó eftir mér að hringja í næturlækni sem laumaðist hingað í skjóli nætur.

LOVE ME TRUE

Sátt

Ég verð að sættast við sjálfa mig einsog ég er, -

veit ekki hvað kemur svo.

Morgunhrafn og kvöldúlfur

Búin að vera illa haldin af þunglyndi á morgnana, finnst lífið búið, ég sé komin með krabbamein og lífið batni bara ef ég sef aðeins lengur. Á kvöldin get hinsvegar varla farið að sofa fyrir lífskæti og orku, svo margt að gera, hugsa, taka til og lesa. Svo fer ég að skamma mig fyrir þetta, sérstaklega þunglyndið svo ég ætla að hætta því, ég ætla að hætta að skamma mig og bara útbúa hillu eða skáp með málningardóti.

ps. Svo ef einhver vill og kann að staga í ullarsokkana mína er það velkomið. Ég á gott ullarsokkasafn, frá Georgíu, Rússlandi og Trékyllisvík.

*

Frelsun

Búin að afplána tveggja sólarhringa mígrenikast, ég verð alltaf soldið trúuð þegar svona köst eru yfirstaðin, einsog ég hafi frelsast.

Tveir sjúkrabílar - Annáll ársins 2009

Rétt er að geta þess að skáldbarnið var tvisvar flutt í sjúkrabílum af heimili sínu á spítala á sl. ári. Hópur af sjúkramönnum bjargaði því frá geigvænlegum einmanaleika, prótínskorti, þursabit og því að horfast í augu við sjálfshyggjuna.

ps. Það voru líka tveir sjúkrabílar árið 2008

LOVE ME TENDER

Annáll ársins 2009

Á morgun er ár síðan ég kom heim frá Bandaríkjunum, Greensboro, og kvaddi Jökul og Kristínu og hundana við flugstöðina eftir tveggja mánaða dvöl þangað sem guð sendi mig tilað vera í þriðja sporinu dag eftir dag.

6. janúar 1984

Í dag er 6. janúar, dánardagur afa Kristjóns, þann dag sofnaði hann og vaknaði ekki aftur, ... afi minn sem hafði verið svo undragóður við mig, - mig hefur stundum dreymt hann eftir að hann dó, hann býr þá jafnan á Reynimel.

Afi kenndi mér að meta náttúru Íslands, hvað jurtirnar, vötnin, brýrnar og fjöllin hétu. Fífan tildæmis,... og fuglarnir. Hann var alltaf að reyna að rækta garð. Og hann átti bílskúr, þar var mikið af verkfærum. Svo keyrði hann mig útum allt. Og gaf mér peninga. Og færði mér mat. Og kom í heimsókn. Og þegar ég eignaðist Kristjón kom hann með þvottavél frá honum og ömmu, og maltkassa í hrönnum. Afi minn var góður og um daginn fannst mér ég finna pípulykt einsog mamma segist stundum finna og þá fann ég gleði í leiðinni.

En Eva Joly er gengin í lið með forsetanum.

Ég og hundarnir fórum í tveggja tíma göngu í dag, útá Nes, hittum fólk á veginum, snuðruðum og rannsökuðum allt hátt og lágt. Best að kveikja á tölvunni og skrifa leikrit.

Janúar

Ég reif mig upp í myrkrinu, það er tjaldað fyrir alla glugga og dyr í húsinu vegna kulda, bankinn er sennilega lokaður og pósthúsið til hádegis. Engum þykir vænt um mig, amk. er ég ekki búin að drekka nógu mikið kaffi tilað koma auga á það. Þetta var vanþakklæti. Skrifaðu þakklætisbæn og gerðu lista yfir alla sem þykir vænt um þig og hættu þessu væli. Þú ert með geðhvörf, gerðu þér grein fyrir því, þá færðu svona hugmyndir, þær geta fært þig í bönd.

Morgunn

Hundarnir eru sofandi og ég er að fá mér kaffi. Það er ískalt úti, og bleika röndin á sínum stað.

Facebookreiðin

Ég er reið útí þær, þær kommentera bara hvor hjá annarri og sjaldan eða aldrei hjá mér.

Reið útí munninn

Ég er reið útí munninn á mér, hann segir allt annað en það en sem ég ætla að segja. Hvernig verður þetta á grafarbakkanum? Ég stjórna ekki munninn á mér. Þetta er ekki sami munnurinn og ég fæddist með. Þegar ég fæddist sagði ég bla bal blú abla dor umm sú la la lisa mi, en nú segi ég: Allir eru á móti mér og enginn elksar mig. -

Reiðikast 3

Ég er reið útí nóttina fyrir að ég þurfi að fara sofa, og ekki nóg með það, heldur þarf ég að taka lyfin mín, ganga frá öllu, bursta tennurnar, slökkva ljósin og fá svo raflost í hausnum útaf einhverju sem ég veit ekki hvað er, og ég veit aldrei hvenær ég sofna, ég er reið útí svefninn, útí klukkuna, útí nóttina, fyrir að þurfa fara að sofa og geta ekki vakað endalaust. Ég er líka reið yfir því að þurfa að vakna því þá er ég yfirleitt að hugsa eitthvað voðalegt og afhverju er ég að því. Af því ég er reið yfir því að þurfa að vakna og fá ekki að sofa endalaust.

Reiðikastið 2

Ég er reið útí húðina á mér. Þetta er ekki sama húðin og ég fæddist með. Hún er að verða þurr og hrukkótt og ég hef enga stjórn á henni, það er eitthvað annað sem stjórnar en ég þegar þessi húð er annarsvegar, ég sé nýja hrukku á hverjum degi, ég er brjáluð af reiði útí þessa húð og gæti flegið hana af á einu bretti, ég skil bara ekki hvað hefur gerst. Ég get varla litið í spegil, þá sé ég allar hrukkurnar, sumar eru orðnar að strikum og á morgnana þegar ég vakna eru djúp strik, það eru reiðistrikin, en ég má ekki sýna reiði svo ég slétta úr þeim þegar ég vakna og er stundum allan daginn að því, og svo finn ég stundum æðaþrengsli í fótleggjunum, ÞETTA ERU EKKI SÖMU FÓTLEGGIRNIR OG ÉG FÆDDIST MEÐ, ég skil ekki hvað er að gerast, þetta gerist án þess ég fái nokkuð við ráðið og mér líkar það ekki, þetta er gjörsamlega óþolandi og bráðum verður handarbakið á mér einsog handarbakið á ömmu sem mér fannst rannsóknarefni sem barni og þessar bláu æðar.

Reiðikastið

Ég er reið útí ballið. Þetta er ekki sama ballið og í fyrra. Þetta var allt annað ball, ég vissi ekkert hvernig ég átti að vera, ég var öll stíf þegar ég dansaði og mig langaði ekki að lenda á sjéns með neinum, mér fannst allir annaðhvort of gamlir, of ungir eða of drukknir, einn var nýfráskilinn, og hljómsveitin var ömurleg. Þetta var ekki sama ball og í fyrra og ég er brjáluð úr reiði, þetta er heldur ekki ballið sem ég var á þegar ég var tvítug og drukkin og hvarf inní algleymið og mundi ekki neitt, ekki einu sinni þegar ég vaknaði, ég bara þoli ekki að þetta skuli ekki hafa verið sama ballið. Ég er reið.

Meira kaffi

Gleðilegt ár, - svaf til fimm.... hugsaði um að flytja útá land til að bjarga málunum, hugsaði um að flytja svefnherbergið niður tilað bjarga málunum, fann mígrenið sulla í þriðja auganu, búin að fatta að konan hefur innsæið... og vöðvinn í vinstri öxlinni er að reyna stoppa það, hopp hopp, - svaf til fimm já, fékk mér kaffi, límónaði vatn, burstaði tennurnar, tók líþíum, hugsaði um að fara til Jökuls og Kristínar og ná í þvottinn minn, - væri gott líka að fá súrefni, - þau gætu hafa lagt sig eftir sleðaferð á Rauðavatni, - vantar vinkonur, held að allir séu á móti mér núna, paranojan, - gleðilegt ár, ég elska ný ár, ég er soldið feimin við þau líka, ég þarf að byrja á nýrri bók, - kannski ætti ég að fá mér útgefanda, - og sjónvarp, þvottavél, og gefa mér ást og aga á nýju ári, - eru álfar kannski menn, og eru englar kannski menn, og allir sem ég hef þekkt og hafa horfir vakna á áramótunum, og framtíðin, jæja, best að fá sér meira kaffi.